بیماری های همراه با حمله (Seizure) تقریبا نیم تا یک درصد کل مردم و نیز خانم های حامله را مبتلا می کنند. حدودا از هر دویست بارداری یک مورد با این بیماری درگیر می باشند. با این حساب فقط در آمریکا حدود هشتصد هزار تا یک میلیون زن در سنین باروری بیماری تشنجی دارند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دانش پرستاری( http://jouybari.blogfa.com ) ، صرع عادی ترین اختلال نورولوژیک در دوران حاملگی را تشکیل می دهد. درک نادرست از صرع و انگ اجتماعی اغلب باعث اختلالات زندگی این افراد شده و منجر به این مسئله می شود که مادر ایزوله و تنها شود و اعتماد به نفس وی کاهش یابد. بسیاری از خانم های مبتلا به صرع یا اختلال تشنجی دچار کاهش تمایلات جن.سی شده و گاهی مورد بی حرمتی و خشونت قرار می گیرند. متاسفانه سو استفاده از این خانم ها در دوران بارداری شدت پیدا کرده است.
اگر چه اغلب خانمهای مبتلا به صرع حاملگی های بدون حادثه را پشت سر می گذارنند ولی اثرات حاملگی روی فرکانس حملات می تواند متغییر باشد. به موجب منابع مختلف ۱۵ تا ۵۰ درصد بیماران در طول حاملگی افزایش فرکانس حملات و تقریبا در ۲۵ درصد بیماران کاهش فرکانس حملات دیده می شود در حالی که در درصد قابل توجهی از خانم ها تغییری در فراوانی حملات در دوران حاملگی ایجاد نمی شود. خانم هایی که قبل از حاملگی کمتر از یک حمله هر ماه ۹ ماه داشته اند در طول حاملگی با خطر افزایش فرکانس حملات رو به رو نخواهند بود.
بر عکس خانم هایی که قبل از حاملگی بیش از یک حمله در ماه داشته باشند در دوران حاملگی افزایش فرکانس حملات خواهند داشت. تصور می شود که در بعضی از بیماران مصروع حامله عوامل متعددی در افزایش فرکانس حمله ایفای نقش می کنند که شامل عدم تبعیت از رژیم درمانی، افزایش تهوبه ریوی (که موجب آلکالوز جبرانی خفیف می شود)، هیپوکلسمی، کم شدن سدیم و منیزیم خون ، استرس عاطفی (چون مادران تازه برای حوادث تغییر دهنده زندگی آماده می شوند)، کمبود خواب (به علت درد عضلانی اسکلتی در حاملگی)، تغییر در حرکات دستگاه گوارش، تهوع و استفراغ و تغییرات کبدی می باشند.
در بعضی از مدلهای حیوانی استروژنها از طریق کم کردن آستانه تشنج و افزایش شدت حملات، اپی لپتوژنیک (صرع زا) هستند. بنابراین حاملگی هم چنین بلوغ، سیکل قاعدگی و یائسگی همگی مواردی هستند که فعالیت حمله ای را تغییر می دهند. اگرچه اکثریت خانمهای مبتلا به صرع حاملگی های بدون مخاطره ای را خواهند داشت ولی از بعضی از مطالعات در خانمهای مبتلا به صرع در مقایسه با گروههای کنترل نتایج بد حاملگی گزارش شده است. این نتایج سوء شامل زایمان زودرس، تولد بچه با وزن کم ، دور سرکوچک تر ، تولد نوزاد مرده، شاخص آپگار کم، پره اکلامپسی، زایمان با سزارین، نقص های مادرزادی و مرگ و میر نزدیک زایمان است. در خانم مبتلا احتمال بیشتری برای قاعدگی نامنظم، کیست تخمدان، دوره های خونریزی غیر طبیعی، یائسگی زودرس و کاهش باروری نسبت به زن سالم است. این مسئله سبب عدم تداوم دریافت مراقبت بارداری می شود.
برخی داروها باعث ناباروری و کاهش میل جن.سی می شود. در خانم های حامله مبتلا به صرع که از داروهای ضد صرع استفاده می کنند میزان ناهنجاری های مادرزادی ۴ تا ۸ درصد است در حالی که در زنان سالم ۲ الی ۳ درصد می باشد. همچنین خطر نقص های مادرزادی جزیی نیز دو برابر می شود.
از طرفی مطالعات نشان داده است که بیشتر خانمها به خاطر ترس از تاثیر سوء داروی ضد صرع روی جنین خود و یا به علت ترس از این که دارو تهوع یا استفراغ ایجاد کرده یا آنها را تشدید کند از رژیم درمانی توصیه شده کمتر تبعیت می کنند. پس با توجه به اهمیت حفظ و ارتقا سطح سلامت مادران توجه بیشتر نیازمندی های این گروه از مادران حامله مبتلا به اپی لپسی در طی بارداری و بعد از آن در خصوص مصرف دارو، تغذیه، تداوم پیگیری مراقبت دوران بارداری حائز اهمیت می باشد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دانش پرستاری( http://jouybari.blogfa.com ) ، صرع عادی ترین اختلال نورولوژیک در دوران حاملگی را تشکیل می دهد. درک نادرست از صرع و انگ اجتماعی اغلب باعث اختلالات زندگی این افراد شده و منجر به این مسئله می شود که مادر ایزوله و تنها شود و اعتماد به نفس وی کاهش یابد. بسیاری از خانم های مبتلا به صرع یا اختلال تشنجی دچار کاهش تمایلات جن.سی شده و گاهی مورد بی حرمتی و خشونت قرار می گیرند. متاسفانه سو استفاده از این خانم ها در دوران بارداری شدت پیدا کرده است.
اگر چه اغلب خانمهای مبتلا به صرع حاملگی های بدون حادثه را پشت سر می گذارنند ولی اثرات حاملگی روی فرکانس حملات می تواند متغییر باشد. به موجب منابع مختلف ۱۵ تا ۵۰ درصد بیماران در طول حاملگی افزایش فرکانس حملات و تقریبا در ۲۵ درصد بیماران کاهش فرکانس حملات دیده می شود در حالی که در درصد قابل توجهی از خانم ها تغییری در فراوانی حملات در دوران حاملگی ایجاد نمی شود. خانم هایی که قبل از حاملگی کمتر از یک حمله هر ماه ۹ ماه داشته اند در طول حاملگی با خطر افزایش فرکانس حملات رو به رو نخواهند بود.
بر عکس خانم هایی که قبل از حاملگی بیش از یک حمله در ماه داشته باشند در دوران حاملگی افزایش فرکانس حملات خواهند داشت. تصور می شود که در بعضی از بیماران مصروع حامله عوامل متعددی در افزایش فرکانس حمله ایفای نقش می کنند که شامل عدم تبعیت از رژیم درمانی، افزایش تهوبه ریوی (که موجب آلکالوز جبرانی خفیف می شود)، هیپوکلسمی، کم شدن سدیم و منیزیم خون ، استرس عاطفی (چون مادران تازه برای حوادث تغییر دهنده زندگی آماده می شوند)، کمبود خواب (به علت درد عضلانی اسکلتی در حاملگی)، تغییر در حرکات دستگاه گوارش، تهوع و استفراغ و تغییرات کبدی می باشند.
در بعضی از مدلهای حیوانی استروژنها از طریق کم کردن آستانه تشنج و افزایش شدت حملات، اپی لپتوژنیک (صرع زا) هستند. بنابراین حاملگی هم چنین بلوغ، سیکل قاعدگی و یائسگی همگی مواردی هستند که فعالیت حمله ای را تغییر می دهند. اگرچه اکثریت خانمهای مبتلا به صرع حاملگی های بدون مخاطره ای را خواهند داشت ولی از بعضی از مطالعات در خانمهای مبتلا به صرع در مقایسه با گروههای کنترل نتایج بد حاملگی گزارش شده است. این نتایج سوء شامل زایمان زودرس، تولد بچه با وزن کم ، دور سرکوچک تر ، تولد نوزاد مرده، شاخص آپگار کم، پره اکلامپسی، زایمان با سزارین، نقص های مادرزادی و مرگ و میر نزدیک زایمان است. در خانم مبتلا احتمال بیشتری برای قاعدگی نامنظم، کیست تخمدان، دوره های خونریزی غیر طبیعی، یائسگی زودرس و کاهش باروری نسبت به زن سالم است. این مسئله سبب عدم تداوم دریافت مراقبت بارداری می شود.
برخی داروها باعث ناباروری و کاهش میل جن.سی می شود. در خانم های حامله مبتلا به صرع که از داروهای ضد صرع استفاده می کنند میزان ناهنجاری های مادرزادی ۴ تا ۸ درصد است در حالی که در زنان سالم ۲ الی ۳ درصد می باشد. همچنین خطر نقص های مادرزادی جزیی نیز دو برابر می شود.
از طرفی مطالعات نشان داده است که بیشتر خانمها به خاطر ترس از تاثیر سوء داروی ضد صرع روی جنین خود و یا به علت ترس از این که دارو تهوع یا استفراغ ایجاد کرده یا آنها را تشدید کند از رژیم درمانی توصیه شده کمتر تبعیت می کنند. پس با توجه به اهمیت حفظ و ارتقا سطح سلامت مادران توجه بیشتر نیازمندی های این گروه از مادران حامله مبتلا به اپی لپسی در طی بارداری و بعد از آن در خصوص مصرف دارو، تغذیه، تداوم پیگیری مراقبت دوران بارداری حائز اهمیت می باشد.