مشاعرۀ سنّتی

[yas87]

نه بوی مهر می‌شنویم از تو ای عجب
نه روی آن که مهر دگر کس بپروریم

​

از دشمنان برند شکایت به دوستان
چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم

 

[naghmeirani]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حالِ هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

حافظ

 

[حميدرن]

تا نداند دخل و خرجش چند بود
هیچ بازرگان نخواهد برد سود

چشم جانرا، بی نگه دیدارهاست
پای دل را، بی قدم رفتارهاست

پروین اعتصامی

 

[naghmeirani]

تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما
ما چاره‌گریم و عشق بیچاره ما

جان کیست کمینه طفل گهوارهٔ ما
دل کیست یکی غریب آوارهٔ ما

مولانا

 

[sar sia]

ای آفتاب آهسته تر بر بام قصرش زن قدم

ترسم صدای سایه ات خوابست بیدارش کند

 

[yas87]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
دعای نیم شبی دفع صد بلا بکند

 

[naghmeirani]

دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد

حافظ

 

[yas87]

دردی نبوده را چه تفاوت کند که من
بیچاره درد می‌خورم و نعره می‌زنم

 

[naghmeirani]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حالِ هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

حافظ

 

[yas87]

تا پیش بخت بازروم تهنیت کنان

کو مژده ای ز مقدم عید وصال تو

 

[naghmeirani]

وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم هوس است
ای صبا امشبم مدد فرمای
که سحرگه شکفتنم هوس است

حافظ

 

[حميدرن]

تیری که زدی بر دلم از غمزه، خطا رفت
تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی
پیداست نگارا که بلند است جَنابت

حافظ

 

[naghmeirani]

تو کافر دل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دل‌سِتان ابرو

حافظ

 

[حميدرن]

وای بر حافظه ما که ز طفلی همگی
کرده از حفظ الفبای فراموشی را

فرخی یزدی

 

[naghmeirani]

آن سیه چَرده که شیرینیِ عالم با اوست
چشمِ میگون لبِ خندان دلِ خرم با اوست

حافظ

 

[حميدرن]

تو خود وصالِ دگر بودی ای نسیم وصال
خطا نگر، که دل امید در وفای تو بست

ز دستِ جورِ تو گفتم ز شهر خواهم رفت
به خنده گفت: که حافظ برو، که پای تو بست؟

 

[*M.A*]

تو ندانی تنها همه شب باگلها
سخن دل را میگویم من

چو نسیمی آرام که وزد بر بستان
همه گلها را میبویم من

 

[حميدرن]

ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه؟
مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه؟

زلف در دست صبا، گوش به فرمان رقیب
این چنین با همه درساخته‌ای یعنی چه؟

حافظ

 

[naghmeirani]

هزار شُکر که دیدم به کامِ خویشت باز
ز رویِ صدق و صفا گشته با دلم دَمساز
رَوَندگانِ طریقت رَهِ بلا سِپُرَند
رفیقِ عشق چه غم دارد از نَشیب و فراز


حافظ

 

[*M.A*]

زنده‌ام بی تو همین قدر که دارم نفسی
از جدایی نتوان گفت به جز آه سخن
بعد از این در دل من، شوق رهایی هم نیست
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدن
وای بر من که در این بازی بی‌سود و زیان
پیش پیمان‌شکنی چون تو شدم عهدشکن

 

[naghmeirani]

نسیمِ بادِ صبا دوشم آگهی آورد
که روزِ محنت و غم رو به کوتهی آورد

حافظ

 

[حميدرن]

در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالای صنوبر پست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست

 

[*M.A*]

تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو..
ولی ای بی وفا از بی وفا هم انتظاری هست

 

[حميدرن]

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود

گویند سنگ لَعل شود در مَقامِ صبر
آری شود، ولیک به خونِ جگر شود

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه
کز دستِ غم خلاصِ من آن جا مگر شود

 

[*M.A*]

در فرو بند که چون سایه در این خلوت غم
با کَسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی

 

[naghmeirani]

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

حافظ

 

[yas87]

دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یارِ وفادار چه کرد

 

[naghmeirani]

دیدار جهان بی‌تو غم‌انگیز شد ای یار
انـگار بهاریست که پاییـــز شد ای یار

چندان که‌مرا جام تهی شد ز مِیِ وصل
جانــــم ز تمّنای تو لبــــریز شد ای یار

#حسین_منزوی

 

[*M.A*]

رفتم که در این شهر نبینی اثرم را..
لب های ترک خورده و چشمان ترم را

 

[naghmeirani]

ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما
آبروی خوبی از چاه زَنَخدان شما

حافظ