مسائل تربیتی کودکان خردسال

[دانشجوي كامپيوتر]

مسائل تربیتی کودکانهمه چیز کودک به سرعت در حال تغییر است. مسایل تربیتی موثری که امروز به کار می‌بندید، ممکن است فردا دیگر به کار نیاید؛ بنابراین برخی از رفتارهای کودک که ممکن است از آن‌ها خوشتان نیاید، پس از مدتی تغییر خواهد کرد. هیچ چیز نهایی در مورد کودک وجود ندارد؛ پس صبور باشید و مطمئن.
در مسائل تربیتی کودکان بکوشید که با کودک برخورد لطیفی داشته باشید و کارهای نیکش را به دقت و با صراحت تشویق کنید؛ مثلا به جای این که به طور کلی به او بگویید: «چقدر مهربان هستی!» بگویید: «کار خوبی کردی که اسباب بازی‌هایت را به دوستت دادی. از تو متشکرم.»

اگر قصد تشویق یا انتقاد داشتید، به اعمال و رفتارها توجه کنید، نه به اشخاص؛ به عنوان مثال بهتر است بگویید: «پاره کردن این کتاب‌های قشنگ کار اشتباهی است»؛ و نگویید: «چقدر بچه بدی هستی که کتاب‌هایت را پاره کردی.»

درباره مسائل تربیتی کودکان همواره تلاش کنید که تشکرها و تشویق‌های خود را از کودک در میان جمع اظهار کنید، و انتقادها را در وقت تنهایی.

اگر با کودکتان مشاجره کرده‌اید، به سرعت به دنبال عادی سازی وضع باشید. می‌توانید از «جنگ بالش‌ها» کمک بگیرید. هر کدام در یک سوی اتاق بایستید و بالش‌ها را به سمت هم پرتاب کنید. پس از چند دقیقه خنده و شادی به جمع شما می‌پیوندد و ناراحتی‌ها از یاد می‌رود.

در تربیت فرزند کودک را با کارهایی که هرگز انجام نمی‌دهید تهدید نکنید؛ مثلا به او نگویید: «اگر به فلان کار دست بزنی تو را تنها در منزل می‌گذارم و به پارک می‌روم.»

در تشویق در باب مسائل تربیتی کودکان گه گاه می‌توانید با تشویق کردن، کودک را از انجام کارهای اشتباهش باز دارید.

اگر فرزند شما کمتر از دو سال دارد، در مورد انجام کاری از او سوال نکنید؛ چون جواب منفی خواهد داد، مثلا نپرسید: «دوست داری به حمام برویم؟» بلکه بگویید: «الان با هم به حمام خواهیم رفت.»

اگر کودک شما عصبانی شد، درون دستشویی یا وان، با او آب‌بازی کنید. با این روش عصبانیت خود را فراموش می‌کند و آرام می‌شود.

اگر کودک شما عصبانی شد و به علت عدم انجام خواسته‌اش شروع به گریه و فریاد کرد، سعی نکنید که خواسته‌ای را که برآورده نکرده‌اید الان برآوردید؛ زیرا با استفاده از این نقطه ضعف شما، دفعات بعد هم به گریه و عصبانیت رو می‌آورد.این مورد یکی از روشهای تربیت کودکان به شمار می رود.

منبع:kids.ir
 بیتوته

 

[modir banoo]

در بازی های دو نفره همیشه این سوال پیش می آید که آیا باید در بازی برنده شویم یا بگذاریم کودک ما را در بازی ببرد؟



در بازی هایی که برد و باخت در آنها معنا دارد، هر بازی را ۳ بار انجام می دهیم.


بار اول به کودک اجازه دهید که شما را در بازی ببرد. این برد کمک می کند تا اعتماد به نفسش افزایش پیدا کند.بچه ها واقعا باور می کنند شما را در بازی برده اند.همچنین این برد باعث می شود کمی تخلیه هیجانی شوند و اگر از شما خشمی جمع کرده اند،مقداری از آن خشم با شکست شما تخلیه خواهد شد


بار دومی که بازی می کنید بهتر است در بازی کودک را ببرید این باخت به کودک کمک می کند که مفهوم شکست را دریابد،« نه» شنیدن را یاد بگیرد و کم کم متوجه این امر شود که گاهی انسان تمام تلاشش را می کند ولی موفق نمی شود.


بار سوم که بازی را انجام می دهید باید کاری کنید که کودک با تلاشی بسیار بیشتر از تلاشی که آن دو بار داشته، برنده شود. این بار در حال آموزش این نکته هستید که گاهی برای موفقیت باید خیلی تلاش کرد.




کتاب رفتار درمانی – دکتر علیرضا تبریزی

 

[modir banoo]

ﭘﺪﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺪﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻨﺘﯽ ﺯﻧﺎﻧﻪ، ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻐﻞ ﻫﺎﯼ ﺟﺴﻮﺭﺍﻧﻪ ﺗﺮﯼ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺯﺩ، ﺁﻣﺎﺭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : " ﻓﻀﺎﻧﻮﺭﺩ، ﺯﻣﯿﻦ ﺷﻨﺎﺱ، ﺍﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ، ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻭ "...
ﭘﺪﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ : ‏« ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ، ﺩﺭﺱ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﺖ ﺑﺮﺳﯽ. ‏»

ﺩﺭ ﻋﻮﺽ، ﭘﺪﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺳﻨﺘﯽ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ : ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻞ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ، ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﯼ، ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ، ﻃﺮﺍﺡ ﻣﺪ. ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﭘﺪﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﻭ ﻣﻮﺛﺮﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺗﺮﯼ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.
‏

( ﺍﺻﻼﺣﯿﻪ : ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﯾﺎﺭ ﺑﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﺑﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻟﻔﻆ "ﮐﻢ ﭼﺎﻟﺶ " ﺑﻪ ﺟﺎﯼ "ﺯﻧﺎﻧﻪ " ﺍﯾﻦ ﺷﺒﻬﻪ ﺭﺍ ﭘﺪﯾﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻐﻞ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺗﺮ،ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﻧﺠﺶ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺑﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﭘﻮﺯﺵ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ، ﺯﯾﺮﺍﻫﺪﻑ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﯾﺎﺭ ﭘﺎﯾﻤﺎﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ‏)



ﻣﻨﺒﻊ : ﻣﻘﺎﻟﻪ 18 ﺁﮔﺴﺖ ﻭﺍﻝ ﺍﺳﺘﺮﯾﺖ ﮊﻭﺭﻧﺎﻝ، ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺗﯿﻢ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮﯾﺘﯿﺶ ﮐﻠﻤﺒﯿﺎ- ﻭﻧﮑﻮﻭﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 2011 ﻭ .2012

 

[modir banoo]

بعضی والدین ازفرزند خود حساب می برند نگرانی زیاد از واکنش کودک ممکن است والدین رابه سکوت یا کوتاه آمدن بی دلیل وادار کند، شاید دلیل آن عدم اطلاع از ویژگی ها ونیاز های کودک وعدم تسلط به رفتار قاطعانه با کودک باشد.
حق کودک به نیاز واقعی اومربوط می شود.نیازهای واقعی چیزی است اگر برآورده نشود زندگی جسمی یا روانی وعاطفی کودک دچار اختلال می شود، مثل نیاز به غذا، نیاز به محبت، نیاز به دانستن
درصورتی که همه خواسته های فرزند ازترس اینکه مبادا اوناراحت شود برآورده شود دیگر مرز بین حق و ناحق و رعایت مقررات درخانواده از بین می رود و زمینه برای لج بازی کودک فراهم می شود وبه تدریج کودکی لجباز خواهیم داشت.

 

[modir banoo]

شاید کودکتان در چهارسالگی دچار فقدان اعتمادبه نفس شود. این اتفاق ممکن است زمانی بیفتد که می بیند بهترین دوستش می تواند اسکیت سواری کند یا بند کفشهایش را ببندد، ولی او نمیت واند.
او به وجود شما نیاز دارد تا به او یادآوری کنید همچنان که بزرگ میشود توانایی انجام این کارها را نیز بدست خواهد آورد. برای او توضیح دهید که یادگیری مهارتهای تازه زمان میبرد و هر شخصی به روش منحصر بفرد خود این کارها را یاد میگیرد. تاکید کنید که او ویژگیهای خاص خود را دارد، هیچ کسی در دنیا کاملا شبیه او نیست.
کاری کنید که احساس خوبی نسبت به خود داشته باشد، حتی می توانید تواناییهای او را برایش فهرست کنید.

 

[modir banoo]

ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ، ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ . ﻫﺮ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻗﻮﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ.
بعضی ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﭘﺮﺟﻨﺐ ﻭ ﺟﻮﺵ ﻭ ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ .
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﺑﯿﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ، ﻧﻪ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﺧﻮﺩ .
ﺑﺨﺶ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ، ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻬﯿﻢ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﻫﺎﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻭ، ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ ، ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﮎ ﻭ ﯾﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ .





ﺗﻐﺬﯾﻪ ، ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮎ
ﺩﮐﺘﺮ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﺍﺳﭙﺎﮎ
ﻧﺸﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻋﻠﻢ

 

[modir banoo]

اگر بچه ها با سرزنش و ملامت بزرگ شوند یاد می گیرند که محکوم کنند. اگر با تنفر بزرگ شوند یاد می گیرند که ستیزه جو باشند. اگر با ترس بزرگ شوند همیشه نگران بودن را می آموزند. اگر با تاسف بزرگ شوند، همیشه برای خود متاسف خواهند بود. اگر با تمسخر بزرگ شوند، کمرو بودن را می آموزند. اگر با حسادت بزرگ شوند، به همه رشک خواهند برد. اگر با شرمندگی بزرگ شوند، می آموزند که همیشه احساس گناه کنند.
اگر با بردباری بزرگ شوند، صبوری را می آموزند. اگر با تشویق بزرگ شوند، اعتماد به نفس خواهند داشت. اگر با تحسین. بزرگ شوند، قدرشناس خواهند شد. اگر آن ها را تایید کنیم، عشق را در وجود خود خواهند یافت. اگر احساسات آن ها را بپذیریم، عشق را در جهان می یابند. اگر با درک و شناخت بزرگ شوند، هدفدار خواهند شد. اگر زندگی را با آن ها قسمت کنیم، یاد می گیرند که بخشنده باشند. اگر با صداقت و مروت بزرگ شوند، به خود ایمان خواهند آورد. اگر در امنیت بزرگ شوند، به دیگران ایمان خواهند آورد. اگر در فضایی دوستانه زندگی کنند، زیبا دیدن را خواهند آموخت. اگر در آرامش بزرگ شوند، آرامش خاطر خواهند یافت.
راستی بچه های شما چه طور بزرگ می شوند...



کتاب دو قدم تا لبخند

 

[modir banoo]

هرگز هرگز هرگز با فرزندانتان درد دل نكنيد. دانشمندان در امريكا سالها قبل با نسلي از دختران مواجه شدند كه رفتارشان نشان از مورد تجاوز گرفتن در كودكيشون داشت. در حالي كه هيچ تجاوزي صورت نگرفته بود.
نتايج نشان داد تمام اين دختران در كودكي سنگ صبور مادرانشان بودند. يعني به روح و روان كودك تجاوز شده بود.
هرگز بدي كسي خصوصا همسرتان را به كودكان نگوييد. اين مصداق بارز تجاوز به كودك است.
از كودكانتون دانشمند نسازيد. به خاطر باهوشي كودك او رو به مدرسه تيزهوشان يا كلاس بالاتر نفرستيد. كودكتون تمام عمرش رو فرصت براي دانشمند شدن داره اما براي كودكي و بازي تنها همين چند سال فرصت رو براي همه عمر دارند.
تلاش براي ساختن بهترين فرزند تنها از كودكتون دانشمند ميسازه نه فردي خوشبخت و خوشحال.
تنها انتظارتون از كودكتون اين باشه كه خوشحال باشه و از زندگيش لذت ببره.
خوب بودن كودكتون كافيست دنبال بهترين نباشيد كه بهترين بودن، بدبختيست.




"بخشي از گفتگوي دكتر هلاكويي در برنامه رازها و نيازها"

 

[modir banoo]

ﺍﻟﮕﻮﺳﺎﺯﯼ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺍﺩﺏ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ، ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﺟﻨﺒﻪ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﺑﺪﻫﯿﻢ ﻣﻮﺩﺏ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺭﻭﯼ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﺷﻨﺪ .
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻔﯿﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺷﻤﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ، ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﯿﺪ .


ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﭼﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺁﺩﺍﺑﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﯿﺪ ؟
ﺩﻗﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺻﺤﯿﺤﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮐﻨﯿﺪ . ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﻟﮕﻮ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﮐﻨﻨﺪ ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﯼ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ .

ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ، ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺩﺏ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺑﯽ ﻓﮑﺮ ﺑﺪﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺑﺎﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ . ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺑﺎﺭﺑﯿﺎﯾﻨﺪ .






ﺗﻐﺬﯾﻪ ، ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮎ
ﺩﮐﺘﺮ ﺑﻨﯿﺎﻣﯿﻦ ﺍﺳﭙﺎﮎ
ﻧﺸﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﻋﻠﻢ
ﺻﻔﺤﻪ : 386
ﻣﺘﺮﺟﻢ : ﮐﺒﺮﯼ ﻗﯿﺼﺮﯼ
ﭼﺎﭖ ﭘﻨﺠﻢ

 

[modir banoo]

پدری و مادری ، دو تا گوش شنوا می خواهد ،نه زبان گویا.
هر پدر و مادری که حرف می زند بچه اش را از پای می اندازد.
قاعده تربیتی ده به یک است. به این صورت که ده تا جمله بچه می گوید، یک جمله پدر و مادر.
وقتی بچه نوجوان می شود و با مسائل پیچیده روبرو می شود، این قاعده بیست به یک می شود.
یعنی روزی که شما به عنوان پدر و مادر، یک جمله حرف می زنید ،تا نوجوان شما بیست جمله نگفته است ،شما حق ندارید جمله دوم را مطرح کنید.
پدر و مادرهایی که اول حرف می زنند ،بچه ها را اول کر می کنند و بعد لال. به همین جهت است که نوجوانان با دوستانشان ده ساعت حرف برای گفتن دارند، ولی با پدر و مادرشان ده ثانیه هم حرف نمی زنند .
چرا که این نوع بچه ها توسط پدر و مادرشان از کار افتاده اند.
هیچ بچه ای نیست که نخواهد با پدر و مادرش حرف نزند و تمام وقت پدر و مادرش را نگیرد.
بنابراین وقتی بچه ها در را باز ببینند و اشتیاقی از والدینشان ببینند، معلوم است که ارتباطی هم برقرار می شود و گرنه راه های ارتباطی بسته می شود.
بنابراین بیشتر از آنی که پدر و مادر حرف بزنند، باید آنها را بشنوند .





"دکتر هلاکویی"

 

[modir banoo]

تا 18 سالگی روزی 50 بار به جا و به موقع به فرزندتان بگویید تو خوبی، به امید آنکه فرزندتان به این نتیجه برسد که "من خوبم"
انسانی که باور داشته باشد من خوبم از خود مزاقبت می کند، ظرفیت عشق پذیری دارد.
فرزندی خوب، همسری خوب و یا پدر و مادری خوب خواهد بود و تصمیمات درست تری در زندگی می گیرد.





"دکتر هلاکویی"

 

[modir banoo]

ليست شكل گيري شخصيت كودك در هر سن و وظايف والدين

ليست شكل گيري شخصيت كودك در هر سن و وظايف والدين

١) تولد تا ١سالگي : سن شكل گيري دلبستگي و احساس ايمني
وظيفه والدين: پاسخگوي حساس بودن به نيازها و گريه ي كودك


٢) ٢-١ سالگي : سن شكل گيري حس استقلال
وظيفه والدين: دادن فرصت اكتشاف و تحرك؛ صحبت كردن زياد با كودك و توصيف اعمال كودك؛ استفاده از تكنيك پرت كردن حواس براي تربيت كودك


٣) ٤-٢ سالگي : سن دوستيابي ورود به گروه و يادگيري زبان
وظيفه والدين: اقتدار؛الگوي خوب بودن؛ اعطاي وظايف به كودك؛ خوب گوش دادن به كودك و احساساتش



٤) ١٢-٥ سالگي : سن شكل گيري هويت كودك ؛شكل گيري عزت نفس و يادگيري ارزشها و هنجارها
وظيفه والدين : اقتدار؛ الگوي خوب بودن؛ ياد دادن مهارت حل مساله؛ نظارت بر كودك و دوستي هاي او؛ ايجاد رابطه خوب با كودك

 

[modir banoo]

بی توجهی به گریه کودک بهترین واکنش از طرف والدین وی ادامه داد: بهترین واکنش از طرف والدین بی‌توجهی به گریه بی مورد کودک است.
شهناز نوحی گفت: رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان دلایل مختلفی دارد که برای هر کدام باید راه کار مناسبی در نظر گرفت. وی افزود: معمولاً کودکان برای اجابت خواسته‌هایشان گریه می‌کنند و سر و صدا راه می‌اندازند. خواستن بستنی و شکلات بیشتر جزو مواردی است که کودکان را وادار به گریه و سر و صدا می‌کند .
بی توجهی به گریه کودک بهترین واکنش از طرف والدین وی ادامه داد: بهترین واکنش از طرف والدین بی‌توجهی به گریه بی مورد کودک است. برای حفظ سلامت جسمی و روانی کودک نمی‌توان به خواست غیرمنطقی او پاسخ مثبت داد.
وی تصریح کرد: خوردن چندین بستنی یا شکلات آسیب جدی به سلامت کودک وارد می‌کند و از طرفی برآوردن خواسته‌های کودک او را از منظر روانی متوقع می‌کند.
این متخصص بهداشت روانی اذعان داشت: گاهی برخی والدین برای از سر باز کردن کودک و جلوگیری از سر و صدای او در محیط به خواسته‌های غیرمنطقی‌اش پاسخ می‌دهند که این موضوع می‌تواند آینده کودک را تحت تاثیر قرار دهد .

موقع گریه کودک آئینه بزرگی را جلوی او بگیرید

نوحی، گرفتن آئینه مقابل کودک را راهکار دیگری برای تغییر رفتار گریه کردن در کودک عنوان کرد و افزود: وقتی کودکی خیلی گریه می‌کند می‌توان آئینه بزرگی را مقابل او گرفت و از او خواست تا خودش را در آن تماشا کند. وی گفت: گفتن جمله‌هایی مانند نمی‌خواهیم چهره تو را این گونه که در آئینه دیده می‌شود ببینیم موجب تفکر کودک نسبت به رفتارش می‌شود. رفتاری که موجب در هم رفتن چهره‌اش شده است .

دست‌های کودک را برای 15 ثانیه بگیرید

عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره تصریح کرد: راه دیگری هم برای کنترل پرخاشگری کودک وجود دارد. والدین می‌توانند دست‌های کودک پرخاشگر را به مدت 15 ثانیه در دستشان گرفته و در چشمان او نگاه کنند. وی ادامه داد: این رفتار باید خنثی و بدون اخم کردن والدین باشد. از طرفی نباید کلامی بین 2 طرف رد و بدل شود.
نوحی گفت: هر چند بی‌توجهی می‌تواند موجب خاموشی رفتار پرخاشگرانه شود، اما ممکن است کودک پس از مدتی از این شیوه برای رسیدن به خواسته‌هایش استفاده کند. بنابراین توجه به گریه او می‌تواند دوباره رفتار نادرست گریه کردن برای رسیدن به خواسته‌ را در او به وجود آورد .

وی خاطر نشان ساخت: توجه به رفتارهای پرخاشگرانه کودک می‌تواند موجب تثبیت آن شود بنابر این بهترین واکنش خنثی بودن است.
​

 

[modir banoo]

پدر و مادر حرفه‌ای بچه‌‌ی «موفق» بار می‌آورند نه شاگرد اول.
برایشان مهم است بچه راحت بتواند زیپ کاپشنش را بالا بکشد و بند کفشش را ببندد.
وقتی سر جلسه‌‌ی امتحان، خودكارش ننوشت اشكش در نیاید و راهی پیدا کند.
میوه‌هایی كه مادر برایش می‌گذارد، توی كیفش نگندد.
وقتی معلمش یا ناظمش دنبال داوطلبی می‌گردند زیر میز قایم نشود.
غذا خوردنش كه تمام شد دل آدم به‌هم نخورد از دیدن ظرف غذایش.
وقتی بزرگتری خواست از او سوال‌های اضافی بپرسد راحت بپیچاندش.
وقتی تلویزیون نگاه می‌کند انگشتش نیم‌متر توی حلقش فرو نرود.
پدر و مادر حرفه‌ای یك‌جوری با بچه‌اش حرف می‌زند كه بچه، جواب دروغ نمی‌دهد.
اگر بچه ویرش گرفت در حمام آواز بخواند و صدایش را رها کند، پدرش توی ذوقش نمی‌زند که «چه خبرته!».
وقتی یک بچه‌‌ی دیگر خواست توپش را به زور بگیرد او ندهد، بهش حالی كند با زور نمی‌توانی، اما اگر دوست داری، باهات بازی می‌كنم.
وقتی چیزی به نظرش نامعقول آمد به هر که می‌خواهد باشد، اعتراض کند.
اینها بچه‌‌ی باعرضه بار می‌آورند تا به خاطر نیم‌ نمره‌ امتحانی جلوی میز معلم عجز و التماس نكند.


والدین گرامی اگه دوست دارید فرزندانی عالی داشته باشیدکه هیچ وقت به سمت اعتیاد،انواع بزهکاریهای اجتماعی و روابط نامشروع نرن ، حتما به راهکارهای زیر عمل کنید:

1- همیشه فرزندت را با عنوان های محترمانه و عاطفی چون آقا، خانم و...صدا بزن
نرگس خانم، علی آقا، عزیز گلی مامان، فرشته کوچولوی من و...

2- حداقل روزی یکبار به فرزندت این جمله را بگو: عزیز دلم من به وجودت افتخار میکنم.

3- به فرزندت بیشتر از یک مهمان احترام بگذار و برای شخصیتش ارزش قائل باش.

4- به فرزندت اعتماد کن تا هر چه را تو دوست نداری هیچ گاه انجام ندهد

5- قبل از همه چیز اختلافات خود را با همسرت در روشهای تربیتی رفع کن

6- بیشتر برای فرزندت و حرف زدن با او وقت بگذار و کمتر از کودک زیر هفت سالت دور باش

7- جلوی فرزندت رابطه ات با همسرت از همیشه بهتر باشد.

8- فرزندت را از صمیم قلب دوست بدار و این دوست داشتنت را همیشه ابراز کن

9- از سه سالگی به بعد کم کم مسئولیت های فرزندت را به خودش واگذار کن

10- سعی کن رابطه ی خود و خانواده ات را با خدا و دین مستحکمتر کنی.فرزندان دیندار و با عقیده کمتر مسیر زندگی را به سمت کارهای خلاف کج می کنند

11- اشتباهات فرزندت را ببخش و به او فرصت بازگشت بده تا محرم اسرارش باشی (حتی گاهی فرصت اشتباه کردن و ریسک کردن به اوبده)

12- هر روز با کودکت بازی کن.گاهی در میان بازی بلند بلند بخندید.

13- روزهای مشخصی را صرف پیاده روی بافرزندت کن

14 - برای فرزندت مصداق واقعی صداقت.امانت داری. کنترل خشم و وفای به عهد باش.

 

[modir banoo]

احساسات فرزندمان را تایید نماییم

احساسات فرزندمان را تایید نماییم

وقتي فرزندمان در فروشگاه شروع به گريه و بهانه گيري ميكند: "ميدونم خسته شدي، الان كارم تموم ميشه، ممنونم منتظر موندي"
وقتي فرزندمان ترسيده "ميدونم ترسيدي، اما من كنارت ميمونم و ازت مراقبت ميكنم"
وقتي فرزندمان چيزي خواسته كه به آن نرسيده و گريه ميكند: "ميدونم ميخواستي بيشتر تو پارك بازي كني و الانم ناراحتي كه داريم برميگرديم خونه"


نتايج مثبت تاييد احساسات كودكان در دراز مدت:

- آموختن حد و مرز
- كشمكش كمتر، آرامش بيشتر
- سلامتي احساسي كودكان و افزايش هوش هيجاني
- اعتماد بين كودك و والدين
- پيوند عاطفي عميق بين كودك و والدين
- ايجاد امنيت، انعطاف پذيري، و اعتماد در كودك

 

[modir banoo]

من برای فرزندم از این کارت‌های آموزش لغات فارسی و انگلیسی نمی‌خرم. از دو سالگی مغزش را با یک مشت فکر مزخرف مثل “یاد نگرفتن لغات فلان مبحث” درگیر نمی‌کنم. فرزندم را می‌برم پارک. می‌گذارم آزادانه بدود. حتی گاهی زمین بخورد. می‌گذارم فرزندم با بچه‌های همسن خودش گرگم به هوا بازی کند. می‌گذارم بهترین تفریحش وقت‌هایی که می‌رویم پیک نیک گل بازی باشد نه پز دادن سطح زبان انگلیسی به دختر عموهایش. من برای فرزندم خمیر بازی می‌خرم. خاله بازی می‌کنم با او. بعضی وقت‌ها می‌گذارم دکتر بشود و با چوب بستنی‌اش معاینه‌ام کند. اما به خاطر چشم و همچشمي او را به كلاس زبان انگليسي و فرانسه، باله و ژيميناستيك نميبرم.


فرزندم که بزرگ تر بشود می‌گذارمش کلاس نقاشی. کلاس موسیقی. کلاس رقص حتی. فرزندم را برای ۱۵ گرفتن در دیکته‌ای که کلا هشت تا کلمه است دعوا نمی‌کنم. بخاطر ننوشتن مشق‌هایش سرش داد نمی‌زنم و هیچ وقت خریدن عروسک را جایزه بیست گرفتنش قرار نمی‌دهم. با معلمی که بخواهد درس نخواندن فرزندم را مایه خجالت بداند برخورد می‌کنم. و مدام به خاطر اینکه توانسته “جان مریم” را با انگشتان کوچکش به قشنگی بنوازد گونه‌اش را می‌بوسم.


من می‌گذارم فرزندم توی خانه کنار من شیرینی درست کند. دست زدن به چرخ خیاطی‌ام را برایش ممنوع نمیکنم.عکس گرفتن با دوربین خودم را ممنوع نمی‌کنم. همیشه لباس‌های رنگی می‌دوزم برایش و بهش یاد آوری می‌کنم که رسالت بزرگی در شاد کردن دل مردم دارد. من فرزندم را برای انتخاب رشته دبیرستانش پیش مشاور نمی‌برم. بهش زمان کنکور را یادآوری نمی‌کنم. تعداد تست‌هایش را نمی‌شمارم و می‌گذارم آن راهی را برود که از ته ته ته دلش دوست دارد.


برای فرزندم و دوست‌هایش مهمانی‌های کوچک خودمانی می‌گیرم. با دوست‌هایش دوست می‌شوم. رفت و آمد با قشر خاصی از افراد یا جنس خاصی از آدم‌ها را قدغن نمی‌کنم. به او انقدر محبت ميكنم و به او احترام ميگذارم تا در رابطه با جنس مخالف خودش بتواند تصمیم درست را بگیرد. حتی شاید اسم دخترم را بگذارم گلنار که اگر کسی عاشقش شد و خواست شعری برایش بگوید ریتم آهنگین تری توی شعرش بیاید. هر کدام از لوازم آرایشم را که بخواهد بهش می‌دهم و می‌گذارم خودش به این نتیجه برسد که با چه ظاهری قشنگ تر است.


من می‌دانم که فرزندم شاید نابغه بزرگی نشود. شاید دانشجوی نمونه‌ای نباشد. شاید حتی دانش آموز درس خوانی هم نباشد اما بی شک انسان بزرگی خواهد شد. فرزندم کسی می‌شود که قدر رنگ‌ها را می‌داند. ارزش بوها را می‌داند. و تک تک ثانیه‌هایی که چیزهای ریز زندگی را می‌بیند از خودش، وجودش، تک تک سلول‌های بدنش، از من و پدرش، از مردم کشورش و از خدای خودش راضی است. فرزندم کسی می‌شود که دیدنش حس خوبی به بقیه می‌دهد. فرزندم کارهای بزرگی برای آدم‌ها می‌کند. و از همه مهم تر یادش نمی‌رود که با لبخند کوچکش روز آدم‌های غمزده عصبی از همه جا نا امید از همه شاکی را عوض کند. من به جای همه درس‌هایی که خوانده‌ام، به جای همه تست‌هایی که زده‌ام، به جای همه مقاله‌هایی که نوشته‌ام، فقط برای تربیت کردن همچین فرزندی خودم را تحسین می‌کنم.



دکتر هلاکویی

 

[modir banoo]

ﻻﻻﯾﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ، ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﻣﻐﺰ ﺍﻭ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ .
ﻻﻻﯾﯽ ، ﺁﻭﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺍﺳﺖ . ﻻﻻﯾﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﯾﻚ ﺗﻤﺎﺱ ﻓﯿﺰﯾﻜﯽ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﯼ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻧﻐﻤﻪﯼ ﺁﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ . ﻣﺎﺩﺭ ، ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺗﻜﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ .
ﺗﻤﺎﺱ ﻓﯿﺰﯾﻜﯽﺍﯼ ﻛﻪ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻛﻮﺩﻛﺘﺎﻥ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ، ﻧﻐﻤﻪﺍﯼ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺣﺲ ﺷﻨﻮﺍﯾﯽ ﻛﻮﺩﻙ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﺩ ، ﻓﻀﺎﯼ ﻣﻬﺮﺁﻣﯿﺰﯼ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺗﻜﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺎﺩﺭ ، ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﻮﺩﻙ ﺑﻪﻃﻮﺭ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮﯼ ﺗﺤﺮﯾﻚ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﻐﺰ ﺍﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺗﺤﻮﻝ ﯾﺎﺑﺪ .
ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺭﺍﻣﺶﺑﺨﺶ ﺷﻤﺎ ، ﻛﻮﺩﻙ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﻣﯽﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﻛﻨﺪ . ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ ، ﺍﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺻﻮﺍﺗﯽ ﺍﺩﺍ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﯾﮕﺮ : ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ، ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﻛﻮﺩﻙ ﺷﻤﺎ ، ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﻮﺵﺣﺎﻝ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ؛ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﻐﻤﻪﻫﺎﯾﯽ ﺍﺩﺍ ﻛﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﺴﺮّﺕ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ .




ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻮﺩﮎ ﻫﺸﯿﺎﺭ ﺑﭙﺮﻭﺭﯾﻢ | ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ: ﻣﯿﺘﻠﺮ، ﺑﺌﺎﺗﺮﯾﺲ ‏(ﺧﺎﻟﻖ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺘﺎﺏﻫﺎﯼ ﺷﯿﻮﻩﻫﺎﯼ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻫﻮﺵ ﻧﻮﺯﺍﺩ)

 

[modir banoo]

درتربیت کودک تان هرگز این 6 جمله را به او نگویید.

درتربیت کودک تان هرگز این 6 جمله را به او نگویید.

تک تک واژه هایی که هر روز به زبان می آورید می توانند شخصیت فرزندتان را بسازند. پس به جای اینکه با امر و نهی کردن برای تربیت او تلاش کنید، مراقب جمله هایی که به زبان می آورید باشید. بچه ها باهوش تر از آنند که شما فکر می کنید

1 - دختر بد
هیچ‌وقت پس از آنكه فرزندتان اشتباهی را مرتكب شد، برچسب «دختر بد!»، «پسر بد!» روی او نچسبانید. شاید بدون آنكه منظور خاصی داشته باشید و از سر عادت چنین جملاتی را به زبان بیاورید اما با این كار به كودك‌تان می‌گویید كه تنها در صورتی كه بی‌عیب و نقص باشد از محبت شما بهره‌مند می‌شود و به او ناخواسته آموزش می‌دهید كه نقد رفتار هر كس، مساوی است با نقد شخصیت او و یك رفتار نادرست به معنای داشتن شخصیت منفی و غیرقابل پذیرش است.

2 - پولم نمی‌رسه
كودك‌تان به شما برای خرید یك اسباب‌بازی گران‌قیمت یا وسیله غیر ضروری اصرار می‌كند و شما می‌گویید كه به اندازه خریدنش پول ندارید؟ مراقب باشید! شما با گفتن چنین جمله‌هایی به فرزندتان می‌گویید كه از پس كنترل هزینه‌های‌تان برنمی‌آیید و نمی‌توانید به خوبی دخل‌تان را با خرج‌تان تنظیم كنید. بهتر است به جای استفاده از چنین شیوه‌ای به فرزندتان بگویید پول‌ها را برای هزینه‌های مهم‌تر نگه می‌دارید و از این طریق در صورت تمایلش باب صحبت كردن در مورد این حساب و كتاب‌ها را باز كنید.

3 - تو بی مسئولیتی!
هرگز روی كودك‌تان به خاطر انجام یك رفتار نادرست، برچسب كلی نزنید. اگر در درسی نمره پایین گرفته، از او به‌خاطر همین كاستی گلایه كنید نه به خاطر «بی‌مسئولیتی»‌اش. یادتان نرود این برچسب‌های كلی، حاصل مجموعه‌ای از رفتارهاست و فرزندتان تنها به‌خاطر آویزان نكردن روپوش مدرسه‌اش «شلخته» نشده و تنها به‌خاطر یك بی‌دقتی «سر به هوا» نمی‌شود. پس این عبارت‌های كلی را فراموش كنید و از او تنها به‌خاطر همان اشتباهی كه در لحظه انجام داده انتقاد كنید.

4 - رژیم دارم
می‌خواهید وزن كم كنید؟ بهتر است این خیال را در ذهن خودتان نگه دارید و برای كودكتان بازگویش نكنید. نگذارید كودك‌تان با وسواس لاغر كردن رشد كند و از همین كودكی به جای درك كردن مفهوم رژیم غذایی سالم، با عذاب وجدان لقمه‌ها را در دهانش بگذارد. كودكی كه با این نگرش بزرگ می‌شود، بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به بی‌اشتهایی مرضی یا پرخوری بیمارگونه است. پس خودتان زم
ینه ب روز این بیماری‌ها را در او فراهم نكنید.

5 - به بابات بگو. . .
به هیچ قیمتی كودك‌تان را واسطه جنگ‌های میان خود و همسرتان نكنید. درست است كه دعواهای شما تاثیر منفی بر روان فرزندتان می‌گذارند اما واسطه كردن فرزندتان در این جنگ‌های زن و شوهری یا قاضی قرار دادن او می‌تواند به مراتب تاثیر بدتری را بر روانش بگذارد. اگر از فرزندتان بخواهید حق را به یكی از شما دو نفر بدهد یا از او بخواهید میان شما و همسرتان یكی را انتخاب كند، كودك‌تان را به بحران‌های روانی وارد می‌كنید كه تا پایان عمر می‌توانند بر نگرش و زندگی‌اش تاثیری منفی بگذارند.

6 - من مامانت نیستم
برای اصلاح اشتباهات رفتاری فرزندتان و متنبه كردنش، هرگز محبت خود را از او دریغ نكنید. حتی اگر فرزندتان پس از شنیدن این جمله، هرگز اشتباهش را تكرار نكند، نمی‌توانید آن را عبارتی تربیت‌كننده بدانید. شما به عنوان والدین او، باید محبتی بی‌قید و شرط را نثارش كنید. كودك شما باید بداند در صورت اشتباه كردن، همه محبت شما را از دست نمی‌دهد و تنها دلخورتان می‌كند. او باید بداند با یك اشتباه همه وجودش زیر سوال نمی‌رود و باید باور كند احساساتی كه نسبت به او دارید، ناپایدار و تغییرپذیر نیستند.

 

[modir banoo]

چه کودکانی در بزرگسالی مهرطلب می شوند؟

چه کودکانی در بزرگسالی مهرطلب می شوند؟

افراد مهر طلب در کودکی اینگونه والدینی داشتند :
1-در کودکی وقتی بازی میکردن وبرای استراحت به سمت والدین می رفتن ، والدین میگن (( برو کار دارم ))، ((برو با اسباب بازی هات بازی کن )) ، (( این قدر به من نچسب )) اینگونه والدین هرگز آموزش ندیده اند که چگونه به غیر از نیاز های خودشان به چیز دیگری توجه نشان دهند . فرزندان چنین والدینی با یک احساس طرد شدگی عاطفی بزرگ شده اند .

2- بعضی مواقع هم پدر ومادر ها هستن که اگه بچه یه کم ازشون دور بشه احساس ناامنی میکنن مثلا اگه فرزند شون بره اتاق بغلی نگران ومضطرب صداش میزنن ((نرو ممکنه بلایی سرت بیاد ))وکودک هم بر میگردد وروی پای مادرش می ایستد تا روی پای خودش..​

 

[modir banoo]

اشتباهات کودک، را برای همسرتان در حضور کودک بازگو نکنید. بازگویی و تعریف کردن اشتباهات، اشتباهی است که شما مرتکب میشوید و مهر تاییدی بر رفتارهای اوست که سبب جسارت کودک برای تکرار آن رفتار یا حرف میشود و باعث تثبیت آن رفتار میشود.
تنبیه باید دو نفری انجام شود: کودک + یک والد ( پدر یا مادر) بدون گزارش به والد دیگر .
کودک احساس میکند؛ والدینش دوستش ندارند و در محیط خانه احساس ناامنی میکند.
وقتی پدر میآید، فرزند علاقه مند است که با پدرش ارتباط برقرار کند و با هم بازی کنند ولی شما با بازگویی اشتباهات کودک سبب تخریب رابطه پدر _ فرزندی میشوید که گاهی متاسفانه پدر به دلیل خستگی کودک را تنبیه میکند به جای بازی و شادی.
همچنین همسرتان به امید زندگی و خانواده به خانه میآید نه برای تنبیه و دعوا...پس محیط خانه را برای ورود همسرتان متشنج نکنید.
در مورد رفتارهای کودک و صحبت در روشهای تربیتی، در اتاق جداگانه بدون حضور کودک، با همسرتان حرف بزنید.
بازگوکردن اشتباهات، آموزش خبرچینی به کودکان است!!




برگرفته از کتاب « فوت و فنهای تربیت کودک »

 

[modir banoo]

ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﺑﺎﻧﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﮑﺮﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ :ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻭ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺟﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ . ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﻻﺯﻣﻪ ﯼ ﺭﺷﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﺴﺒﯿﺪﻥ ﻭ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﺪﻥ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﭘﯿﺮﯼ ﻣﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻧﺪ .
ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﻂ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺭ ﺁﯾﻨﺪ . ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺍﺻﻼً ﺗﻌﺎﺭﺿﯽ ﺑﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ، ﺭﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ، ﻧﮕﺎﻩ ﻭ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺫﻫﻨﯿﺖ ﺍﺳﺖ . ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﯿﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺁﺩﻡ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮐﺮﺩ .
ﺍﮔﺮ ﺗﻔﮑﺮ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﻮﺩ .
ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﭘﺎﯾﻪ ﯼ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﭘﺎﯾﻪ ﯼ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺎﺩﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﮐﻞ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ، ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﺧﻮﺩﮐﻔﺎﯾﯽ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ﻫﻤﮕﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﻦ ﺯﯾﺮ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺪﺩ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ . ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﭼﻬﺎﺭﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﯾﮏ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﻖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ﻫﯿﭻ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ !
ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﻨﺪ.



استاد محمود سلطانی

 

[modir banoo]

نمونه ای از ضدِ تربیت!

نمونه ای از ضدِ تربیت!

بسیاری از روش های تربیتی رایج در جامعه و خانواده های ما ، روش های صحیحی نیستند ، بنابراین هر عمل تربیتی را که می خواهیم درباره ی فرزندانمان به کار بریم، ابتدا باید در مورد صحیح بودن آن تردید کنیم ، سپس به مطالعه و تحقیق بپردازیم وتا به صحیح بودن آن اطمینان حاصل نکردیم به کار نبریم؛ چرا که به کار بردن یک شیوه ی غلط ، ممکن است که تا آخر عمر صدمات جبران ناپذیری به شخصیت و روان کودک وارد کند.


به عنوان مثال ، روش تربیتی غلطی که در اکثر خانواده ها به چشم می خورد این است که وقتی مثلا سر بچه به دیواری می خورد و بچه به گریه می افتد ، بزرگترها او را بغل می کنند و برای آرام کردنش شروع به زدن دیوار و بدگویی به آن می کنند و خطاب به دیوار می گویند:«ای دیوار بد! چرا سر عزیز منو اوخ کردی!» و بعد به بچه می گویند: «دیوار را بزن و بهش بگو فلان فلان شده! چرا سر منو اوخ کردی؟!»
ممکن است اصلا به نظر نیاید که این عمل ، عملی «ضدتربیت» باشد، در حالی که همین کار ساده ، بذر کینه توزی و انتقام جویی را در دل کودک می کارد و برای او «دستِ بزن» ایجاد می کند و زمینه ی «دیگر آزاری» و کتک زدن دیگران را در ذهن او فراهم می کند!
به جای این کار بهتر است بعد از دلجویی از او و درک احساس دردی که دارد به او بگویید دقت نکردی برای همین این اتفاق افتاد، دفعه ی بعد سعی کن بیشتر دقت کنی. به این ترتیب کودک می فهمد که خودش مسئول این اتفاق بوده و دفعات بعد حتی خواهید دید که خوش بعد از زمین خوردن بلند خواهد شد و این جمله را خواهد گفت که «چون دقت نکردم این اتفاق افتاد»
بهتر است قبل از تقلید از شیوه های رایج برخورد با کودکان، با آگاهی و تحقیق از صحت آن مطمئن شویم و اثرات خوب و یا سوء آن را بررسی کنیم.

 

[modir banoo]

مهم‌ ترین دلیل کتاب خوان نشدن کودک

مهم‌ ترین دلیل کتاب خوان نشدن کودک

پدرانی که در خانه بیشترین فرصت خود را با ابزارهای الکترونیکی و حضور در فضای مجازی می‌گذرانند کودکانی تربیت می‌کنند که عادت‌ها و رفتارهای آنها را در آینده تحویل‌شان می‌دهند.
«دایانا جراد» مدیر موسسه فرهنگی «تراست» می‌گوید تحقیقات ما نشان می‌دهد که تقلید از رفتار پدران به عنوان عنصر فعال‌تر در خانه یکی از مهم‌ترین اتفاق‌هایی است که موجب جدایی کودکان از مطالعه کتاب و علاقه آنها به ادبیات شده است.
وی مي‌گويد: پدرانی که در خانه بیشترین فرصت خود را با ابزارهای الکترونیکی و حضور در فضای مجازی می‌گذرانند کودکانی تربیت می‌کنند که عادت‌ها و رفتارهای آنها را در آینده تحویل‌شان می‌دهند.


بر اساس اطلاعاتی که در این پژوهش در اختیار جراد قرار گرفته پدران در خانواده‌ها خیلی راحت و سریع از تلویزیون به تبلت و از تبلت به گوشی موبایل‌شان مشغول می‌شوند و هرگز به اندازه مادران در خانه به مطالعه مشغول نیستند و با فعالیت‌هایی که از دید بچه‌ها جذابیت‌ بیشتری دارند می‌پردازند. همین امر موجب می‌شود تا بچه‌ها بیشترین الگوی رفتاریشان را از پدرشان بگیرند.
این در حالی است که این گروه از پدران مشارکت کمتری برای خواندن کتاب داستان در اوقات پیش از خواب فرزندانشان دارند. در حالی که آمار مادران جوانی که مطالعه می‌کنند و برای فرزندشان هم کتاب می خوانند ۶۰ درصد است. وی گفت با توجه به این شرایط اگر چاره‌ای نیندیشیم به زودی با نسلی مواجه می‌شویم که حتی با ابزار جدیدی که در دست دارند کتاب مطالعه نمی‌کنند.

 

[modir banoo]

شب ادراری

شب ادراری

بعضی از کودکان 1 تا 5 سالگی دچار شب ادراری می شوند .بعد از پنج سالگی شب ادراری انها نرمال نیست.
چون عمل انها غیر ارادی است پس هرگز نباید سرزنش شوند.
کاهش ظرفیت مثانه ،بیماری قند،عفونت ادرار نیز میتواند. موجب شب ادراری گردد.گاهی نیز جنبه ارثی دارد.اگر هیچیک از موارد بالا نبود به احتمال زیاد استرس موجب شب ادراری می گردد.شب ادراری نوعی اضطراب است پس با عصبانیت و بد خلقی مشکل حل نمی شود.
اگر شب ادراری داشت به روی خودتون نیاورید بهش فرصت بدید خودش لباسشو عوض کنه.
از ساعت هفت شب به بعد از دادن مایعات و اب به کودک خودداری کنید و شب هنگام غذای سبک به کودک بدهید.
در طول شب کودک را دو سه بار برای تخلیه ادرار از خواب بیدار کنید.
روز هایی که تخت او خشک است به او جایزه بدهید
رژیم غذایی خاص برای این کودکان وجود دارد مواد تحریک کننده مانند ادویه جات،فلفل،سرکه،نوشابه گاز دار و شکلات نخورند.
قبل از خواب حتما او را به دستشویی ببرید اگر نداشت مجبورش نکنید چون همین استرس موجب شب ادراری او می شود.
عوامل استرس زا را باید به حداقل ممکن کاهش داد.
با کودک حرف بزنید مخصوصا قبل از خواب بیشتر با کودک بازی کنید داستان بگویید.اگر ملحفه کودک کثیف شد اجازه بدید موقع تعویض ملحفه کودک نیز به شما کمک کند.اگر کودک دچار ترس ،حسادت،خجالت،یا اضطراب جدایی است به دنبال درمان ان باشید.

 

[modir banoo]

هوش عاطفی، ۱ تا ۳ ماهگی

هوش عاطفی، ۱ تا ۳ ماهگی

نوزاد را زیاد لمس کنید و ماساژ دهید. این کار او را نسبت به خودش، آگاه‌تر می‌سازد.
بعضی از نوزادان را باید برای ساعت‌های زیادی در روز در آغوش گرفت.
این نوزادان بیش از هر چیز به تماس با انسانهای دیگر نیاز دارند. پاسخ به نیازهای خاص نوزادتان، اصلاً به معنی لوس کردن او نیست. این پایه و اساس اصلی رشد عاطفی اوست.
سعی کنید به محض اینکه می‌توانید پاسخگوی این نیازهای او باشید، در آغوش گرفتن نوزاد در حد امکان، او را به انتقال نیاز‌ها و احساساتش تشویق می‌کند.
در زندگی روزمره، بار‌ها اتفاق خواهد افتاد که شما نیاز نوزاد را درک نخواهید کرد، و او با خشم گریه خواهد کرد. اگر چنین اتفاقی افتاد، نگران نباشید. نوزاد درک می‌کند که شما دارید سعی می‌کنید؛ و تصویر اهمیت دادن شما، دارای ارزشی فطری و طبیعی است. به یاد داشته باشید: نوزاد برای رشد عادی و سالم، به پدر و مادر «عالی و کامل» نیاز ندارد. نوزاد به پدر و مادری نیاز دارد که به اندازه «کافی» خوب باشد؛ پدر یا مادری که آنقدر سعی می‌کند تا موفق شود.
شکست‌های کوچک در راه دارای ارزش فوق العاده‌ای هستند. در عین حال که نوزاد صبر می‌کند تا شما متوجه آنچه که می‌خواهد شوید، او یاد می‌گیرد که خشم و یا صبرش را زیاد کند. همچنین او این درس بزرگ را می‌آموزد که شما و او یک نفر نیستید. بلکه موجودیت‌های مستقل هستید. این موضوع به او کمک می‌کند وقتی که زمانش فرا برسد، راحت‌تر او نظر عاطفی از شما جدا شود.

برای پرورش خود آگاهی در او، نوزاد را جلوی یک آینه ایمن قرار دهید. این کار باعث می‌شود که هرگاه بخواهد چهره یک انسان رو به رویش باشد تا به او خیره شود، و حالات پیچیده صورت را نیز یاد بگیرد.
نوزاد حتی ممکن است سعی کند تا با تولید صدا از خود، به نوعی با تصویر خودش در آینه ارتباط برقرار کند.

خیلی مهم است که در زمان‌های مختلف به نیازهایی که در حال تغییر هستند رسیدگی کنیم. او گاهی اوقات به تعامل و بازی نیاز خواهد داشت؛ در زمانهای دیگر، نیازمند آرامش و راحتی خواهد بود. و حتی نیاز خواهد داشت که در سکوت، تنهایش بگذارید. به نیازهای در حال تغییر نوزاد احترام بگذارید، و او را مجبور به انجام کاری نکنید که در آن لحظه مایل به انجام آن نیست.

 

[modir banoo]

خواب نیمروزی

خواب نیمروزی

خواب نیمروزی، استراحتی کوتاه اما پرفایده برای کودک شماست. برخی مادر‌ان موافق خواب نیمروزی‌ نیستند و می‌گویند اگر فرزندشان در طول روز نخوابد شب‌ها سریع‌تر و راحت‌تر به خواب می‌رود اما این ادعا چندان درست نیست. اجازه بدهید اگر کودک‌تان مایل است، در طول روز چند دقیقه‌ای را استراحت کند. البته کاملا طبیعی است که با بالارفتن سن میزان ساعت‌هایی که کودک در طول روز می‌خوابد کاهش می‌یابد اما بهتر است اجازه ندهید این عادت خوب کاملا به دست فراموشی سپرده شود.

1. خواب نیمروزی و بهبود ریتم بیولوژیک در کودکان
اکثر کودکان زیر ۵ سال برای سلامت جسمی، بهبود خلق‌وخو و افزایش یادگیری به خواب نیمروز نیاز دارند. چه در کودکان چه در افراد بزرگسال وقتی به ساعت‌های عصرگاهی نزدیک می‌شویم قابلیت یادگیری کاهش می‌یابد. به همین دلیل است که معمولا بعد از صرف غذا از نظر روانی افراد دوست دارند کمی استراحت کنند و بخوابند. این نیاز از ریتمی بیولوژیک تبعیت می‌کند و از نظر ژنتیک برنامه‌ریزی شده است. امروزه جز در برخی کشور‌ها این عادت خوب در بزرگسالان به دست فراموشی سپرده شده است. با این حال در برخی کشور‌ها مانند ژاپن هنوز هم در اداره‌ها وقتی را به ناهار و استراحت نیمروزی اختصاص می‌دهند.

2. خواب نیمروز پیش‌آمادگی خواب شبانه
وقتی کودکی خواب نیمروز نداشته باشد، حالات تهاجمی، عصبی و ستیزه‌جویانه دارد و این خلق تا انتهای شب و زمانی که می‌خواهد بخوابد ادامه می‌یابد و در طول خواب شبانه نیز آرام نیست. خواب نیمروز به شرط آن‌که طولانی‌ نشود مکمل خواب شبانه بوده و باعث آرامش کودک می‌شود. کودکی که در طول روز استراحت می‌کند، استرس‌هایش کاهش می‌یابد و هنگامی که به رختخواب می‌رود در انتهای شب از نظر جسمی و روانی خسته نیست. البته تمام فواید خواب نیمروز برای خواب شبانه بهتر، به این شرط است که خواب نیمروز قبل از ساعت ۳۰/۵ خاتمه یابد.
در غیر این صورت کودک در طول شب دچار مشکلات خواب خواهد شد. بنابراین سعی کنید کمی بعد از صرف ناهار کودک را بخوابانید و یک ساعت تا یک ساعت و نیم بعد او را بیدار کنید. معمولا کودک بعد از این ساعت شروع به حرکت و سر و صدا کردن می‌کنند که نشانه ورود او به مرحله بعدی خواب است. اجازه ندهید کودک وارد مرحله خواب عمیق شود. او را بیدار کنید تا شب به راحتی بخوابد.

3. خواب نیمروزی و استراحت مغز و جسم
کودکان در طول روز مشغول بازی هستند و کمتر دراز می‌کشند. به همین دلیل فشار زیادی به ستون مهره آن‌ها می‌آید و جریان گردش خون‌شان تند است. برخی عضلات‌شان نیز دچار گرفتگی می‌شود. خوابیدن و درازکشیدن باعث رفع تمام این مشکلات می‌شود. در ضمن با بستن پلک‌ها مغز فرصت طبقه‌بندی اطلاعات را پیدا می‌کند.

4. کاهش مقاومت در برابر خوابیدن
خواب نیمروز شامل خواب سبکی است که معمولا در طول آن کودک کابوس نمی‌بیند. از سوی دیگر به دلیل نور روز کودک راحت‌تر محیط اطراف را می‌بیند و ترسی به دلش راه پیدا نمی‌کند. همین موضوع باعث تمایل بیشتر کودک به خوابیدن می‌شود. کودکانی که در طول روز نمی‌خوابند به دلیل کابوس‌های شبانه و تاریکی از خوابیدن هراس دارند و در برابر آن مقاومت می‌کنند.


5. کاهش کابوس شبانه
کودکی که در طول روز نمی‌خوابد دچار کمبود خواب کوتاه و عمیق می‌شود. بنابراین در طول خواب شبانه این دوره از خواب، طولانی‌تر خواهد شد. وقتی بعد از این دوره کودک وارد دوره خواب عمیق و بلند می‌شود دچار کابوس شده و مرتب جیغ می‌زند اما چون وارد فاز خواب عمیق‌تر شده است نمی‌تواند متوجه والدینی شود که می‌خواهند از او حمایت کنند

 

[modir banoo]

یکی از دلایل ناسپاسی فرزندان：

یکی از مهم ترین دلایل ناسپاسی فرزندان، ناسپاسی والدین در قبال یکدیگر است. اگر به نحوه ی برخورد این والدین دقت کنید، متوجه می شوید که آن ها به دلیل به کارگیری روش های نادرست رفتارهایی را در فرزندان خود شکل می دهند که پیامد آن در گذر زمان بروز می کند. تجربه نشان می دهد در خانواده هایی که قدرشناسی در رابطه ی پدر و مادر دیده نمی شود، فرزندان نیز به این رفتارها عادت می کنند و هرگونه محبت والدین را انجام وظیفه تلقی می کنند.

به عنوان مثال در خانواده هایی که پدر هنگام صرف غذا غر می زند و ایراد می گیرد و بدون هیچ سپاسی میز غذا را ترک می کند یا مادری که با دیدن خریدهای شوهرش شروع به خرده گیری می کند، فرزندان نیز به مرور یاد می گیرند در مقابل محبت های پدر و مادر نه تنها سپاسگزار نباشند، بلکه غر بزنند و ایراد بگیرند. متاسفانه فرهنگ ناسپاسی در جامعه رو به افزایش است و بسیاری تصور می کنند که اگر قدردان زحمات دیگران باشند و آن را به زبان بیاورند در طرف دیگر ایجاد توقع نابه جا می کند.

 

[modir banoo]

با بچه های شیطان در مهمانی ها چه کنیم؟

با بچه های شیطان در مهمانی ها چه کنیم؟

چرا فرزند همیشه مودب و آرام شما، در مهمانی به یک غول کوچولو تبدیل می‌شود و هرکار می‌کنید، نمی‌توانید مانعش شوید؟
علم روانشناسی می‌گوید، گاهی بچه‌ها، نیاز به جلب توجه دارند اما این نیاز را، همیشه با تقاضای مستقیم توجه از والدین طلب نمی‌کنند. نشان دادن رفتار‌های مخربی که واکنش دیگران را در پی دارد هم یکی از راه‌هایی است که بچه‌ها از طریق آن، نیاز به مورد توجه قرار گرفتن را بیان می‌کنند.


خودتان مقصرید
اگر والدین در خانه رفتار‌های سختگیرانه‌ای داشته باشند و به کودک‌شان اجازه حرکت و کودکی کردن ندهند، احتمالا فرزندشان در حضور دیگران به راه‌های مخربی برای جلب توجه متوسل می‌شود. جیغ زدن، تخریب کردن، رفتارهایی که حتی برای خود والدین هم عجیب هستند، همه از کودکانی سر می‌زنند که به خاطر سخت‌گیری‌های والدین‌شان، در خانه محدود هستند و در حضور دیگران، می‌خواهند همه محدودیت‌ها را از بین ببرند و رفتار والدین‌شان را تلافی کنند. معمولا والدین خیلی جدی، توجهی به نیاز فرزند‌شان به جلب توجه نشان نمی‌دهند و با محروم کردن آنها از توجه، باعث ایجاد واکنش‌هایی از طرف فرزند‌شان می‌شوند. بچه‌ها هم با دیدن بی‌توجهی دیگران نسبت به این نیاز، چنین رفتارهایی را بروز می‌دهند و عمدا کاری می‌کنند که همه نگاه‌ها به سمت آنها خیره شود.


کار از کجا خراب شده؟
با این مشکل بچه‌ها هم مثل هر مشکل دیگری باید برخورد کرد. «پیدا کردن ریشه مشکل» اولین کاری است که والدین باید انجام دهند. اول باید مشخص شود که چرا کودک این کار را انجام می‌دهد. والدین باید از خود بپرسند چرا بچه این کارها را می‌کند؟ آیا او را به زور آورده‌اند و فرزندشان با حضور در این جمع مضطرب می‌شود؟ آیا رابطه خوبی با اهالی آن مهمانی ندارند؟ آیا قبل از مهمانی، با او دعوا و کج خلقی شده است؟ در این صورت احتمالا او با نشان دادن این واکنش‌های عصبی، به دنبال تلافی است.


چند ساعت آزادی
شاید در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می‌داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می‌کند و رفتار مخربی را نشان نمی‌دهد. اما زمانی که مهمان می‌آید یا او با خانواده‌اش به جمعی غریبه وارد می‌شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی‌کند، چرا که می‌داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی‌کنند. او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می‌توانم کاری بکنم، تلقی می‌کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این‌که آدم‌ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می‌آیند و با او حرف می‌زنند، لذت می‌برد.


هم جدی، هم مهربان
بعد از ریشه‌یابی مشکل و برطرف کردن دلیل اصلی، والدین باید برای اصلاح این عادت که در کودک ریشه دوانده، تلاش کنند. آنها باید دایره‌ای از رفتار قاطعانه و مهربان را در نظر بگیرند و بر اساس آن عمل کنند. در این شرایط نباید با سخت‌گیری بیش از حد، این تصور را در او ایجاد کرد که دیگر کسی دوستش ندارد. یادتان نرود که تحقیر کودک به خاطر اشتباهاتش، عزت نفس او را پایین می‌آورد و به شکلی اغراق شده، این احساس را در او ایجاد می‌کند که دیگر جایی در دل دیگران ندارد. اگر بچه‌ها گمان کنند به عنوان «بچه بد» دیده می‌شوند، انگیزه‌شان را برای «بچه خوب» بودن از دست می‌دهند.


دوست کوچولویتان باشید
والدین نباید آنقدر خشن باشند که بچه بترسد و مشکلش را بیان نکند. بچه‌هایی که از والدین خجالت می‌کشند، قدرت ابراز وجود در مقابل آنها را ندارند و بنابراین در موقعیتی که آدم‌های دیگر هستند، رفتار دیگری را نشان می‌دهند. اگر پدر و مادرها در برقراری ارتباط با فرزند‌شان موفق باشند، به چنین مشکلاتی برنخواهند خورد. چراکه بچه‌ها از مرجع قدرتشان حساب می‌برند و اگر آن مرجع بتواند رفتار درست را نشان بدهد، می‌تواند همیشه شاهد رفتارهای درست فرزندش باشد.


تنبیه ممنوع
بچه‌ها با دیدن توجه بزرگتر‌ها شرطی می‌شوند و رفتارشان را تکرار می‌کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می‌کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم‌توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. تنبیه اولین گزینه‌ای است که این والدین ناکام برای تغییر رفتارهای فرزند‌شان به آن متوسل می‌شوند. اما این والدین نمی‌دانند که همین تنبیه جدی و برخورد سختگیرانه، یکی از دلایل تکرار این رفتارهای مخرب است و در واقع می‌تواند این رفتارها را در کودکان تقویت کند. ترس مضاعف به تقویت رفتار در بچه‌ها منجر می‌شود.

 

[modir banoo]

نکاتی در مورد بازی های کودکانه :


• مهم است بدانیم حداقل زمان بازی با کودک دو ساعت است . در غیر این صورت کودک ارضا نشده و این نیاز در وی به صورت عقده باقی می ماند . پس اگر والدینی کودکشان را به پارک یا محلی برای بازی و تفریح بردند ، تا قبل از این زمان او را محروم نکنند .
• بازی خانه سازی کودک را صاحب اختیار بار می آورد و به او می آموزد که باید ساخت !
• بازی ترکاندن باد کنک برای رفع عقده ها و رهایی از خجالتی بودن مفید است . به کودک می فهماند که بزرگترین چیزها ( مشکلات ) هم به دستان تو می ترکد ! می فهماند که عقده هایت را بترکان .
• خمیر بازی منعطف بودن را به طور غیر مستقیم به او می آموزد و به او می فهماند لج باز نباش و گاهی هم تو تغییر کن .
• تلفن بازی : بازی که در آن والدین با استفاده از دو عدد گوشی تلفن با کودکشان تلفنی صحبت می کنند ، این بازی بهترین وصیله برای ارتباطی کردن و آموختن روابط عمومی و رفع خجالتی بودن است .
• دروغ ابزار بازی کودکان است ! چون خیال پرداز است و قدرت تصویر سازی بالایی دارد . این عیب کودک نیست . دقت شود !




منبع: سايت تازه هاي علمي روانشناسي كودك

 

[modir banoo]

هرگز این 7 قول را به فرزندتان ندهید

هرگز این 7 قول را به فرزندتان ندهید

والدین از وعده و وعید دادن به فرزندان خود به چند دلیل استفاده می کنند: برای رشوه دادن به فرزند جهت انجام کاری که خودشان می خواهند، اجتناب از برخورد احتمالی با فرزندشان، ناامید نکردن فرزند و ایجاد امید در او. ولی بچه ها وقتی نوبت به قول می رسد بسیار سمج می شوند و شکستن قول و عهدتان با آنها در واقع اعتماد او به شما را از بین می برد. در اینجا به چند قول و وعده و وعید که معمولاً والدین می دهند (و آنها را می شکنند!) اشاره می کنیم و توصیه هایی برای والدین می آوریم.

1. "قول میدم درد نداشته باشه."
باید بدانید که درد یک امر درونی است، پس وقتی بانداژ شما را برمی دارند زیاد برایتان مهم نیست، ولی فرزندتان حس دیگری دارد. بجای آنکه قول بدهید که اصلاً درد ندارد، بگویید که ممکن است کمی درد داشته باشد، ولی خیلی زود تمام می شود.

2. "قول میدم قبل از اینکه خوابت ببره بیام خونه."
در مورد موقعیت ها و شرایطی که خارج از کنترل شما هستند – مانند ترافیک و جلسات دقیقه نودی – مراقب باشید. بجای آن بگویید: "قول میدم تمام تلاشمو بکنم و قبل از اینکه بخوابی خونه باشم."


3. "قول میدم هفته دیگه ببرمت پارک با دوستت بازی کنی، ولی امروز نه."
بچه ها همیشه جزئیات را به یاد دارند. اگر بگویید هفته دیگر، یادشان می ماند. سعی کنید گزینه واقع گرایانه تری بدهید: "بذار با مامان دوستت حرف بزنم و قرار بذاریم بریم پارک."

4. "قول میدم اگه اتاقتو مرتب کنی، ببرمت بیرون بستنی بخرم برات."
رشوه دادن به فرزندتان به او خودکفایی را یاد نمی دهد. قول دادن و رشوه دادن را فراموش کنید و در عوض به او کمک کنید عواقب موضوع را درک کند. مثلاً چنین چیزی بگویید: "اسباب بازی هاتو جمع کن تا کسی روشون نیفته خراب بشن."


5. "قول میدم اگه مشقاتو انجام بدی، باهوش ترین بچه کلاس بشی."
به او کمک کنید تا ارزش یادگیری را بفهمد، نه اینکه تمرکز او را به سمت بهترین بودن جلب کنید. بهتر است بگویید: "انجام دادن تکلیف شب باعث می شه که رشد کنی و چیزای زیادی یاد بگیری."

6. "قول میدم که فردا روز بهتری باشه."
والدین می خواهند همه چیز را برای فرزندانشان بهتر کنند، ولی گاهی آنچه بچه ها بیش از همه به آن نیاز دارند، این است که احساساتشان درک و پذیرفته شود. جمله بهتر این است: "به نظر می رسه که امروز روز سختی برات بوده."


7. "قول میدم که دفعه دیگه برای تولدت بریم مسافرت."
فرزندتان ناامیدانه چیز خاص و ویژه ای از شما می خواهد و شما ناامیدانه می خواهد آن را به او بدهید، ولی چیزهای بزرگ و گرانی مانند سفر نیاز به پول و برنامه ریزی دارد. فرزندتان را در برنامه ریزی ها دخالت دهید تا بهتر وسعت آن را درک کند. مثلاً بگویید: "منم فکر می کنم تو این مسافرت بهمون خیلی خوش بگذره. پس بذار براش پول پس انداز کنیم."