ایکوموس INTERNATIONAL COUNCIL ON MONUMENTS AND SITE
مقدمه :
شورای بینالمللی بناها و محوطههای تاریخی که در ورشو و در سال ۱۹۶۵ تشکیل شد به عنوان یک تشکل غیردولتی در سطح گسترده تعریف شده و مهمترین مرجع بینالمللی است که در زمینه حفاظت از بناها و محوطههای تاریخی
به صورت تخصصی فعالیت میکند .
این شورا انجمنی شامل متخصصین در رشته های گوناگون است که در بین آن ها تبادل نظرات صورت می گیرد . این متخصصین،گروهی متشکل از معماران ، مورخان ، باستان شناسان ، جغرافی دانان ، انسان شناسان ، مهندسین
و طراحان شهری است و اکنون با 7500 عضو فعالیت می کند .
همکاری اعضای ایکوموس جهت حفظ و حراست میراث جهانی است . روش ها و اصول حفاظت هر نوع میراث فرهنگی از قبیل :ساختمان ها ، شهر های تاریخی ، منظرهای فرهنگی و سایت های باستانی .
مقر این تشکیلات در پاریس واقع است و در حال حاضر با بیش از ۱۰۰ کمیته ملی و ۲۰ کمیته علمی در سطح جهان گسترش یافته است.
از جمله کمیته های علمی بین المللی ایکوموس،کمیته تخصصی بین المللی جهانگردی فرهنگی،باغ ها و محوطه های تاریخی ،مرمت سنگ ،مرمت چوب،شهر های تاریخی ،معماری خشتی ،میراث فرهنگی زیر آب است.این کمیته ها وظیفه تدوین
رهنمود ها و منشور های بین المللی در هر یک از رویکردهای مرتبط با حفاظت ،پژوهش ،مرمت و معرفی میراث غیر منقولی را دارند که نیازمند کسب آگاهی از آخرین پیشرفت های دانش بشری در آن زمینه است. در اساسنامه ایکوموس محدودیت
برای تشکیل این کمیته ها در نظر گرفته نشده و بنا بر صلاحدید کمیته اجرایی ایکوموس در حوزه های مختلف تشکیل می شود.
اساس کار این شورا ، اصول بیان شده در منشور بین المللی 1964 ونیز است.
پیشینه تاریخی :
این شورا که حاصل اندیشه ایجاد یک سازمان بینالمللی متکی بر کمیتههای ملی در سطح جهان در کنفرانس بینالمللی ۱۹۳۰ رم بود، در اجلاس ۱۹۳۱ آتن بارور تر شده و در سالهای پس از آن به شکلی نظاممند به نام ایکوموس در سطحی
جهانی جلوهگر شد.
در اجلاس آتن موضوع حفاظت و مرمت آثار فرهنگی تاریخی و هنری مورد بررسی قرار گرفت و منجر به قطعنامهای شد که از آن پس به لحاظ اهمیت مفاد آن به منشور آتن موسوم شد.
اهداف و اصول و معیارهایی که در منشور آتن پیشبینی شده بود، توجه جامعه ملل را به عنوان یک سازمان جامع جهانی متکفل صلح و امنیت جهان جلب کرد.
به منظور ایجاد همکاری و حمایت بینالمللی از آثار و بناهای تاریخی، از طرف جامعه ملل در سال ۱۹۳۳ کمیسیونی به نام کمیسیون بینالمللی بناهای تاریخی، جهت ادامه راهی که در کنفرانس آتن طراحی شده بود، ایجاد شد.
اهداف کمیسیون مذکور تلاش برای ایجاد همکاری و حمایت بینالمللی از میراث فرهنگی و تاریخی کشورها از طریق تدوین توصیهنامهها، ارایه آموزشهای تخصصی لازم، ارتقا سطح آگاهی عمومی نسبت به ارزشهای این قبیل آثار، تدوین
قوانین ناظر به حمایت از آنها در سطح ملی و تدوین معاهدات جهانی برای حمایت بینالمللی از میراث فرهنگی بود.
در سال ۱۹۵۴ این کمیسیون پیشنهاد کرد که مفهوم بنای تاریخی برای بناهایی به کار رود که حفاظت از آنها دارای منافع اجتماعی بوده و به ویژه از نظر تاریخ هنر، ارزشمند تلقی شود. بر مبنای این تعریف، کمیسیون مذکور فعالیت خود را
ساماندهی کرده بود.
اولین کنگره معماران و متخصصان بناهای تاریخی در سال 1957 تشکیل و در آن کنگره سفارش شد که کشورهایی که هنوز فاقد سازمان مرکزی برای حفاظت از بناهای تاریخی هستند برای استقرار چنین اعتباری آماده شوند .
با تاسیس یونسکو، تمام اعضای یونسکو به یک مرکز بین المللی برای مطالعه حفظ ومرمت ثروت های فرهنگی (ایکروم) در رم پیوستند .
دومین کنگره معماران و متخصصان بناهای تاریخی در سال 1964 در ونیز برگزار شد که 13 نتیجه در برداشت .
اولین آن منشور اتحاد بین المللی بود که منشور ونیز نامیده شد و دوم آمادگی برای بوجود آوردن شورای بین المللی اماکن وبناهای یادبود (ایکوموس) بواسطه یونسکو بود که با حمایت بخش میراث فرهنگی در آوریل سال 1983 در رم
تنظیم شد.
منبع : پاورپوینت های مرمتی
مقدمه :
شورای بینالمللی بناها و محوطههای تاریخی که در ورشو و در سال ۱۹۶۵ تشکیل شد به عنوان یک تشکل غیردولتی در سطح گسترده تعریف شده و مهمترین مرجع بینالمللی است که در زمینه حفاظت از بناها و محوطههای تاریخی
به صورت تخصصی فعالیت میکند .
این شورا انجمنی شامل متخصصین در رشته های گوناگون است که در بین آن ها تبادل نظرات صورت می گیرد . این متخصصین،گروهی متشکل از معماران ، مورخان ، باستان شناسان ، جغرافی دانان ، انسان شناسان ، مهندسین
و طراحان شهری است و اکنون با 7500 عضو فعالیت می کند .
همکاری اعضای ایکوموس جهت حفظ و حراست میراث جهانی است . روش ها و اصول حفاظت هر نوع میراث فرهنگی از قبیل :ساختمان ها ، شهر های تاریخی ، منظرهای فرهنگی و سایت های باستانی .
مقر این تشکیلات در پاریس واقع است و در حال حاضر با بیش از ۱۰۰ کمیته ملی و ۲۰ کمیته علمی در سطح جهان گسترش یافته است.
از جمله کمیته های علمی بین المللی ایکوموس،کمیته تخصصی بین المللی جهانگردی فرهنگی،باغ ها و محوطه های تاریخی ،مرمت سنگ ،مرمت چوب،شهر های تاریخی ،معماری خشتی ،میراث فرهنگی زیر آب است.این کمیته ها وظیفه تدوین
رهنمود ها و منشور های بین المللی در هر یک از رویکردهای مرتبط با حفاظت ،پژوهش ،مرمت و معرفی میراث غیر منقولی را دارند که نیازمند کسب آگاهی از آخرین پیشرفت های دانش بشری در آن زمینه است. در اساسنامه ایکوموس محدودیت
برای تشکیل این کمیته ها در نظر گرفته نشده و بنا بر صلاحدید کمیته اجرایی ایکوموس در حوزه های مختلف تشکیل می شود.
اساس کار این شورا ، اصول بیان شده در منشور بین المللی 1964 ونیز است.
پیشینه تاریخی :
این شورا که حاصل اندیشه ایجاد یک سازمان بینالمللی متکی بر کمیتههای ملی در سطح جهان در کنفرانس بینالمللی ۱۹۳۰ رم بود، در اجلاس ۱۹۳۱ آتن بارور تر شده و در سالهای پس از آن به شکلی نظاممند به نام ایکوموس در سطحی
جهانی جلوهگر شد.
در اجلاس آتن موضوع حفاظت و مرمت آثار فرهنگی تاریخی و هنری مورد بررسی قرار گرفت و منجر به قطعنامهای شد که از آن پس به لحاظ اهمیت مفاد آن به منشور آتن موسوم شد.
اهداف و اصول و معیارهایی که در منشور آتن پیشبینی شده بود، توجه جامعه ملل را به عنوان یک سازمان جامع جهانی متکفل صلح و امنیت جهان جلب کرد.
به منظور ایجاد همکاری و حمایت بینالمللی از آثار و بناهای تاریخی، از طرف جامعه ملل در سال ۱۹۳۳ کمیسیونی به نام کمیسیون بینالمللی بناهای تاریخی، جهت ادامه راهی که در کنفرانس آتن طراحی شده بود، ایجاد شد.
اهداف کمیسیون مذکور تلاش برای ایجاد همکاری و حمایت بینالمللی از میراث فرهنگی و تاریخی کشورها از طریق تدوین توصیهنامهها، ارایه آموزشهای تخصصی لازم، ارتقا سطح آگاهی عمومی نسبت به ارزشهای این قبیل آثار، تدوین
قوانین ناظر به حمایت از آنها در سطح ملی و تدوین معاهدات جهانی برای حمایت بینالمللی از میراث فرهنگی بود.
در سال ۱۹۵۴ این کمیسیون پیشنهاد کرد که مفهوم بنای تاریخی برای بناهایی به کار رود که حفاظت از آنها دارای منافع اجتماعی بوده و به ویژه از نظر تاریخ هنر، ارزشمند تلقی شود. بر مبنای این تعریف، کمیسیون مذکور فعالیت خود را
ساماندهی کرده بود.
اولین کنگره معماران و متخصصان بناهای تاریخی در سال 1957 تشکیل و در آن کنگره سفارش شد که کشورهایی که هنوز فاقد سازمان مرکزی برای حفاظت از بناهای تاریخی هستند برای استقرار چنین اعتباری آماده شوند .
با تاسیس یونسکو، تمام اعضای یونسکو به یک مرکز بین المللی برای مطالعه حفظ ومرمت ثروت های فرهنگی (ایکروم) در رم پیوستند .
دومین کنگره معماران و متخصصان بناهای تاریخی در سال 1964 در ونیز برگزار شد که 13 نتیجه در برداشت .
اولین آن منشور اتحاد بین المللی بود که منشور ونیز نامیده شد و دوم آمادگی برای بوجود آوردن شورای بین المللی اماکن وبناهای یادبود (ایکوموس) بواسطه یونسکو بود که با حمایت بخش میراث فرهنگی در آوریل سال 1983 در رم
تنظیم شد.
منبع : پاورپوینت های مرمتی