محققان موسسه ملی استاندارد و فناوری آمریکا یک شیوه بدیع در تولید پالسهای نوری سریعتر از نور ایجاد کرده‌اند.
این شیوه که «ترکیب چهار موج» نام دارد به تغییر شکل بخش‌هایی از پالس های نوری و ارتقای آنها از جایگاه پیشین خود و حرکت ثابت و بدون تغییر در میان خلا می‌پردازد.
از این شیوه جدید می‌توان برای ارتقای زمان‌بندی علامت‌های ارتباطی و بررسی گسترش ارتباطات کوانتومی استفاده کرد.
بر اساس نظریه خاص نسبیت اینشتین، سرعت نور در خلا از یک محدودیت جهانی برخوردار است و هیچ اطلاعاتی سریعتر از نور حرکت نمی‌کند.
البته راه گریزی نیز از این محدودیت وجود دارد. یک انفجار کوچک نور به شکل یک منحنی متقارن مانند انحنای یک زنگ در آمار در می‌آید. لبه حمله این انحنا نمی‌تواند از سرعت نور فراتر برود اما برآمدگی اصلی یا نوک پالس قادر به حرکت اریب رو به جلو یا عقب بوده و زودتر یا دیرتر از حالت عادی می‌رسد.
آزمایش‌های اخیر با تقویت لبه حمله پالس و تضعیف پایان فرآیند به تولید پالسهای «ناآگاهانه» با سرعت بیشتر از نور پرداخته‌اند. این شیوه به انتشار مقادیر زیادی از سر و صدا بدون افزایش چندانی در سرعت ظاهری می‌پردازد.
ترکیب چهار موج به تولید پالسهای تمیزتر و با صدای کمتر به همراه سرعت بیشتر با فازبندی مجدد یا تنظیم دوباره امواج نوری سازنده پالس می‌پردازد.
در این ترکیب چهار موجی، محققان به ارسال پالسهای دانه ۲۰۰ نانوثانیه‌ای نور لیزر به درون یک سلول حرارت‌دیده حاوی بخار روبیدیوم اتمی در کنار یک پرتو پمپاژ جداگانه در یک فرکانس متفاوت از پالسهای دانه پرداختند.
این بخار به تقویت پالس دانه و تغییر نوک آن به سمت جلو پرداخته تا به سرعت بیشتر از نور دست یابد. در همین زمان، فوتون‌های پرتوهای مندرج به تعامل با بخار برای تولید یک پالس دوم موسوم به « مزدوج» پرداخته که نام خود را از ارتباط ریاضیاتی خود با دانه گرفته است. نوک این پالس نیز بسته به چگونگی تنظیم لیزر و شرایط درون آن می‌تواند سریعتر یا آهسته‌ار حرکت کند.
در این آزمایش، نوک پالسها توانستند ۵۰ نانوثانیه از نور در میان خلا سریعتر حرکت کنند.
