[FONT="]در این نوشتهها، ابتدا در باره بسیاری از روستاهای کشور صحبت کردیم، که تا کنون چه اتفاقاتی در این روستاها افتاده، و دولت برای این مردم چه خدماتی انجام داده است، مصاحبهای است با شخصی، در رابطه با خدمات رسانی به روستاها و دیگر. سپس نگاهی به روزنامه نسیم جنوب میاندازیم که در آن نگاهی به استان بوشهر انداخته است و در این مجموعه، نگاهی کوتاه به بردک سیاه روستای درودگاه انداخته و درباره آن به بحث پرداخته، کامل که نمیتوانم اینجا بنویسم، دوباره گویی میشود، خواندن از شما. سپس به شهرستان دشتستان رفته، و با هم آثار باستانی این شهرستان را تنها نام برده، حرفهایی مختصر در این باره. حال باید به بحث اصلی بپردازیم، روستای درودگاه، آری، همان روستا که بحث بررسی آن را داشتیم، بررسی؟ به جستجو در دنیای گسترده پرداختیم، وب، بگذریم، نقطه گذاشتنها بسیارند. در باره روستای درودگاه، درباره تاریخچه آن، جاذبهی گردشگری وضعیت اقتصادی و فرهنگی مردم به بحث پرداختیم، بهتر بگویم، کلماتی چند نوشته شده بود، سپس پس از پایان همه این حرفها، درباره بردکسیاه به بحث نشستیم، بردکسیاه؟ با آن آشنا خواهید شد، بزودی اثری از باقی نخواهد ماند، طلایی سه کیلویی که وضعیتش مشخص نیست، به تخریب رسیدن این مکان و دیگر. خواندن موضوع، کلمات کپی شده که خوانده نشدند و نخواهند شد، بر کاغذهای سفید رفتند تنها، به امید آنکه روزی قلم در دست گرفته، دانشجویان و اساتید محترم، همراه با هم تحقیقی مفصل در یک موضوع انجام داده، و پروژه را به پایان رسانده، و نوشته خود را به نام دانشگاه، دانشجویانش و اساتید، به ثبت رسانیده، و فردا، در این دنیای گسترده، وب، که چشمها را خسته، مغز را ناتوان میسازد، شخصی دیگر، این کار تحقیقی دوستان را دیده و خوانده، و دیگر سعی کنیم بجای استفاده از خط دیگران، خط خودمان را به نمایش بگذاریم، حداقل کاغذهایمان فردا کاغذ باطله نخواهند شد، خوشحالم گوشه کوچکی از نقطههای فراوان را نوشتم، و اعتراضم را به اینگونه بیان کردم، نه شما استاد من هستید، و نه دانشجوی شما من هستم، پس صلاح بر این دیدم، که تنها نقطه بگذارم، شما خود بخوبی بر نمونه وضعیت آموزش مدارس و دانشگاهها واقف هستید، و به امید آنکه این نوشته خوانده شود، و تنها به کاغذ باطلهها ملحق نشوند، لااقل میشود بر پشت این برگهها، خطخطیهایی انجام داد، دستخطهایی نوشت. [/FONT]
[FONT="]با آرزوی شادی و موفقیت و تشکر از شما جهت خواندن این خطخطی[/FONT]
جاوید جان به قول یکی از دوستان فرمودند ... بهترین راه نگهداری آثار ملی در ایران با شرایط موجود ....... دفن دوباره آن در خاک است ..... بزرگترین مجموعه آثار کشور ما که از خارج میان و اونو میبینن و تقریبا برای همه ایرانی ها معروفتر هست و باهاش نماد ساختیم.... از 32 سال قبل تا اکنون به اندازه 650 سال تخریب مشاهده شده در این آثار ملی کشور ..... مقالتونو خوندم خیلی جالب بود ... عکسی هم که توش بود گویای همه چیز بود .... مرسی