رسول یونان...شاعر آرامش
- شروع کننده موضوع MaaRyaaM
- تاریخ شروع
وقتی کسی زیاد از رفتن حرف می زند
قبلا رفته است
فقط می خواهد مطمئن شود
چیزی از او در تو جا نمانده
کمک کن چمدانش را ببندد
چترش را به او پس بده
لبخندش را
آوازهایش را
همینطور سایه اش را
که و بیگاه از پشت پنجره ات گذشته بود...
قبلا رفته است
فقط می خواهد مطمئن شود
چیزی از او در تو جا نمانده
کمک کن چمدانش را ببندد
چترش را به او پس بده
لبخندش را
آوازهایش را
همینطور سایه اش را
که و بیگاه از پشت پنجره ات گذشته بود...
کمی به فکر خودت باش !
کمی به فکر خودت باش !
پاییز در راه است «کایابای» !
دوباره قصه‌ات
مردان کافه را دور هم جمع می‌کند
به شب‌ها درازا می‌بخشد
و ما باز باید هرصبح
پرهای تو را از روی میز جمع کنیم
کمی به فکر خودت باش !
این‌قدر در کنایه‌ها و استعاره‌ها آشیانه مکن
آسیب می‌بینی
همیشه گلوله از سرب نیست
گاه لبخندی‌ست آلوده به تحقیر
بی‌آنکه بفهمی
در خون خود غرق می‌شوی
پرواز کن برو
بگریز از این مه
بگریز از دهان مردم
بگریز از دایره‌ی ماه تلخی که بر پنجره‌ها تابیده است !
هی کایابای !
اگر آسمان و کوه تو را از یاد برده‌اند
تو آنها را به خاطر بیاور !
به خاطر بیاور جولانگاه‌های آبی را
شکوه صخره‌ها را
و بگذار خاطره‌ها‌یی که
از نیاکانت به ارث رسیده‌اند
دوباره جان بگیرند و
تو را از اینجا ببرند
خاطره‌ها
ستاره‌های نیمه شب تابستانند و
سفیدی خرگوشان نیم‌روز ،
بال پروازند خاطره‌ها
و فرصت تنفس بر فراز روزهای شگفت
می‌شنوی کایابای !
یا گوش‌هایت سنگین شده ؟!
حیف است عقابی مثل تو
در این حیاط کوچک حرام شود
به چه دل‌خوش کرده‌ای !؟
به این درختان غبارآلود
این‌ها، خود از جنگل دور افتاده‌اند
و یا به این پله‌های مرمر
این‌ها را
جای صخره‌های کوه به تو قالب کرده‌اند .
کدام خرگوش مقدس تو را نفرین کرد
که این چنین به دام افتادی ؟!
آتش آه کدام کبوتر ممنوع
جرات پروازت را خاکستر کرده است ؟!
حوصله‌ام را سر بردی کایابای !
چرا کاری نمی‌کنی
سایه‌ات بر دیوار چیزی کم دارد
چیزی شبیه پرنده بودن
لااقل
پرواز را از مگس‌ها بیاموز !
حماقت نام دیگر سادگی نیست
شکل غم‌انگیز نیندیشیدن است
احمق نباش مرد !
عقاب نباید
خود را با مرغ خانگی اشتباه بگیرد .
کمی بیندیش !
نخست به آزادی
به همان نسیم دل‌انگیز
که زیر بالت می‌پیچد و
تو را به اوج‌ها می‌برد
و بعد به مردن
در برابر دوربین‌ها و چشم‌ها ...
تو نباید این‌گونه بمیری
مرگی این‌چنین تلخ، شایسته تو نیست !
زندان، تعبیر کابوس‌هاست
سعی کن رویاهای خوب ببینی !
تا فردا صبح
دیوارها، مثل درهای کشویی
کنار بروند و
بی‌پایانی دنیا را نشانت بدهند .
هی کالای ارزان قیمت بازار آسمان !
چه ارزان خود را فروختی
گوشت یخ‌زده بهای تو نبود
بهای تو نبود
لبخندهای گاه به گاه آن مرد قد کوتاه
-صاحبت را می‌گویم-
دیروز قسمتی از آسمان بودی
امروز ذره‌ای از خاک
به سرنوشت آدم‌ها دچار شدی دوست من !
کوچک شدی
به پهنه‌ی این تیرگی
مواظب باش گم نشوی !
که تیرگی ادامه‌ی طبیعی آبی‌ها نیست.
هی کایابای
عقاب خانگی همسایه !
زندگی در اعماق عادت‌ها
هیچ فرقی با مرگ ندارد
تو مرده‌ایفقط معنای مرگ را نمی‌دانی !
رسول یونان
کمی به فکر خودت باش !
پاییز در راه است «کایابای» !
دوباره قصه‌ات
مردان کافه را دور هم جمع می‌کند
به شب‌ها درازا می‌بخشد
و ما باز باید هرصبح
پرهای تو را از روی میز جمع کنیم
کمی به فکر خودت باش !
این‌قدر در کنایه‌ها و استعاره‌ها آشیانه مکن
آسیب می‌بینی
همیشه گلوله از سرب نیست
گاه لبخندی‌ست آلوده به تحقیر
بی‌آنکه بفهمی
در خون خود غرق می‌شوی
پرواز کن برو
بگریز از این مه
بگریز از دهان مردم
بگریز از دایره‌ی ماه تلخی که بر پنجره‌ها تابیده است !
هی کایابای !
اگر آسمان و کوه تو را از یاد برده‌اند
تو آنها را به خاطر بیاور !
به خاطر بیاور جولانگاه‌های آبی را
شکوه صخره‌ها را
و بگذار خاطره‌ها‌یی که
از نیاکانت به ارث رسیده‌اند
دوباره جان بگیرند و
تو را از اینجا ببرند
خاطره‌ها
ستاره‌های نیمه شب تابستانند و
سفیدی خرگوشان نیم‌روز ،
بال پروازند خاطره‌ها
و فرصت تنفس بر فراز روزهای شگفت
می‌شنوی کایابای !
یا گوش‌هایت سنگین شده ؟!
حیف است عقابی مثل تو
در این حیاط کوچک حرام شود
به چه دل‌خوش کرده‌ای !؟
به این درختان غبارآلود
این‌ها، خود از جنگل دور افتاده‌اند
و یا به این پله‌های مرمر
این‌ها را
جای صخره‌های کوه به تو قالب کرده‌اند .
کدام خرگوش مقدس تو را نفرین کرد
که این چنین به دام افتادی ؟!
آتش آه کدام کبوتر ممنوع
جرات پروازت را خاکستر کرده است ؟!
حوصله‌ام را سر بردی کایابای !
چرا کاری نمی‌کنی
سایه‌ات بر دیوار چیزی کم دارد
چیزی شبیه پرنده بودن
لااقل
پرواز را از مگس‌ها بیاموز !
حماقت نام دیگر سادگی نیست
شکل غم‌انگیز نیندیشیدن است
احمق نباش مرد !
عقاب نباید
خود را با مرغ خانگی اشتباه بگیرد .
کمی بیندیش !
نخست به آزادی
به همان نسیم دل‌انگیز
که زیر بالت می‌پیچد و
تو را به اوج‌ها می‌برد
و بعد به مردن
در برابر دوربین‌ها و چشم‌ها ...
تو نباید این‌گونه بمیری
مرگی این‌چنین تلخ، شایسته تو نیست !
زندان، تعبیر کابوس‌هاست
سعی کن رویاهای خوب ببینی !
تا فردا صبح
دیوارها، مثل درهای کشویی
کنار بروند و
بی‌پایانی دنیا را نشانت بدهند .
هی کالای ارزان قیمت بازار آسمان !
چه ارزان خود را فروختی
گوشت یخ‌زده بهای تو نبود
بهای تو نبود
لبخندهای گاه به گاه آن مرد قد کوتاه
-صاحبت را می‌گویم-
دیروز قسمتی از آسمان بودی
امروز ذره‌ای از خاک
به سرنوشت آدم‌ها دچار شدی دوست من !
کوچک شدی
به پهنه‌ی این تیرگی
مواظب باش گم نشوی !
که تیرگی ادامه‌ی طبیعی آبی‌ها نیست.
هی کایابای
عقاب خانگی همسایه !
زندگی در اعماق عادت‌ها
هیچ فرقی با مرگ ندارد
تو مرده‌ایفقط معنای مرگ را نمی‌دانی !
رسول یونان
چاپ دوم کتاب" احمق ما مرده ایم" از طرف نشر مشکی روانه بازار شد.مینی مالی از این کتاب را با هم می خوانیم:
بد شانس
در يك مزايده استثنايي برنده شده بود. خوشحال بود. ترجيح داد سيگاري بگيراند و كمي قدم بزند. وقتي سيگارش را برلب گذاشت دستي جلو آمد و آن را روشن كرد. مرد تشكر كرد و به را ه خود ادامه داد. كمي جلوتر، ترمز ماشيني بريد. به پياده رو آمد و او را زير گرفت. مرگ فندكش را توي جيب گذاشت و سوت زنان از آنجا دور شد.
در يك مزايده استثنايي برنده شده بود. خوشحال بود. ترجيح داد سيگاري بگيراند و كمي قدم بزند. وقتي سيگارش را برلب گذاشت دستي جلو آمد و آن را روشن كرد. مرد تشكر كرد و به را ه خود ادامه داد. كمي جلوتر، ترمز ماشيني بريد. به پياده رو آمد و او را زير گرفت. مرگ فندكش را توي جيب گذاشت و سوت زنان از آنجا دور شد.
[h=2]در شهری بزرگ
[/h] من تنهایم
مثل کرمی کوچک میان چمنزار
مثل پنج سالگی
برای راه رفتن در شهری بزرگ
من تنهایم
مثل برگی که در حال افتادن است
میان درختان صنوبر در کوچهها
من تنهایم
مثل خاک تا بهار آینده...
شعر معاصر سین کیانگ از سوی نشر افکار منتشرشد. من در این کتاب شما را با چهارده شاعر نامی اویغور آشنا می کنم. در "شهری بزرگ" شعری از این کتاب است.
[/h] من تنهایم مثل کرمی کوچک میان چمنزار
مثل پنج سالگی
برای راه رفتن در شهری بزرگ
من تنهایم
مثل برگی که در حال افتادن است
میان درختان صنوبر در کوچهها
من تنهایم
مثل خاک تا بهار آینده...
شعر معاصر سین کیانگ از سوی نشر افکار منتشرشد. من در این کتاب شما را با چهارده شاعر نامی اویغور آشنا می کنم. در "شهری بزرگ" شعری از این کتاب است.
تکه ای از شعر بلند "در یک قدمی مرگ و ترن"
تنهایی
درست مثل پیری ست
خمیدن تک درخت است
بر لبه پرتگاه.
تنهایی
تجسم راه های مسدود است
بیچارگی روباه است
در یک قدمی مرگ و ترن.
محبوب من!
من تنهایم بی تو
هیچ کاری نمی توانم بکنم
دیگر شعر هم نمی توانم بنویسم
و این تنهایی تلخ است
تلخ مثل نگاه نوازنده ای که
با دست های بریده به پیانو می نگرد!
تنهایی
درست مثل پیری ست
خمیدن تک درخت است
بر لبه پرتگاه.
تنهایی
تجسم راه های مسدود است
بیچارگی روباه است
در یک قدمی مرگ و ترن.
محبوب من!
من تنهایم بی تو
هیچ کاری نمی توانم بکنم
دیگر شعر هم نمی توانم بنویسم
و این تنهایی تلخ است
تلخ مثل نگاه نوازنده ای که
با دست های بریده به پیانو می نگرد!
شعری از این کتاب را باهم می خوانیم:
«در ایستگاه»
دیگر منتظر کسی نیستم
هر که آمد
ستاره از رویاهایم دزدید
هر که آمد
سفیدی از کبوترانم چید
هر که آمد
لبخند از لب‌هایم برید
منتظر کسی نیستم
از سر خستگی در این ایستگاه نشسته‌ام!
به دور می رفتم...
به دور می رفتم...
به دور می رفتم
به جستجوی راز جهان
که دودکش خانه ات را دیدم
نزدیک که شدم
دریافتم
آنچه به دنبالش بودم تویی
زنی در سرزمینی برفی
با گیسوانی بافته و
آوازهایی که
خواب خرسها را پر از کندوهای عسل می کرد
اینجا فرود آمدم
و برای بخاری ات هیزم جمع کردم.
از کتاب روز به بخیر محبوب من/ رسول یونان
به دور می رفتم...
به دور می رفتم
به جستجوی راز جهان
که دودکش خانه ات را دیدم
نزدیک که شدم
دریافتم
آنچه به دنبالش بودم تویی
زنی در سرزمینی برفی
با گیسوانی بافته و
آوازهایی که
خواب خرسها را پر از کندوهای عسل می کرد
اینجا فرود آمدم
و برای بخاری ات هیزم جمع کردم.
از کتاب روز به بخیر محبوب من/ رسول یونان
آخرین کشتی
امید چیز خوبی است
مثل آخرین سکه
مثل آخرین بلیط
مثل آخرین گلوله
مثل آخرین کشتی
آخرین سکه نمی گذارد که غرورت بشکند
آخرین بلیط نمی گذارد که
نا امید از ترمینال ها برگردی
آخرین گلوله نمی گذارد که سرباز اسیر شود
کسی که امید دارد
فقیر نیست
همیشه چیزی دارد
یادم رفت از آخرین کشتی بگویم
آخرین کشتی حتی اگرهم نیاید
نمی گذارد که نام دریا و مسافرت از یادت برود.
کلبه ای در مزرعه ی برفی
کلبه ای در مزرعه ی برفی
از داستان "ما از سونیا می ترسیدیم"
بهزاد دو پایش را در یک کفش کرد و گفت: «می‌خواهم با او ازدواج کنم.» وقتی گفتیم سونیا اصلا وجود ندارد باور نکرد. با او جر و بحث نکردیم، گفتیم بالاخره متوجه می‌شود خودش را سر کار گذاشته است. اما کار بیخ پیدا کرد. یک روز بهزاد برای‌مان کارت عروسی فرستاد و ما دهان‌مان از تعجب باز ماند...
کلبه ای در مزرعه ی برفی
از داستان "ما از سونیا می ترسیدیم"
بهزاد دو پایش را در یک کفش کرد و گفت: «می‌خواهم با او ازدواج کنم.» وقتی گفتیم سونیا اصلا وجود ندارد باور نکرد. با او جر و بحث نکردیم، گفتیم بالاخره متوجه می‌شود خودش را سر کار گذاشته است. اما کار بیخ پیدا کرد. یک روز بهزاد برای‌مان کارت عروسی فرستاد و ما دهان‌مان از تعجب باز ماند...
قدم زدن در آسمان
- ما هیچ راهی برای برگشت نداریم!
- چرا؟
- مگه نمی بینی همه جارو مه گرفته!
- ولی من برمی گردم!
آدم لجباز و یک دنده ای بود. بقیه کوهنوردان مانعش نشدند. مرد کوله پشتی اش را برداشت و به راه افتاد. چند قدم که جلو رفت بی آنکه متوجه شود پا بر آسمان گذشت.
- ما هیچ راهی برای برگشت نداریم!
- چرا؟
- مگه نمی بینی همه جارو مه گرفته!
- ولی من برمی گردم!
آدم لجباز و یک دنده ای بود. بقیه کوهنوردان مانعش نشدند. مرد کوله پشتی اش را برداشت و به راه افتاد. چند قدم که جلو رفت بی آنکه متوجه شود پا بر آسمان گذشت.
سايه ي نقره اي 1
در شهر
هم نمك مي فروشند
هم نان
اما نان و نمك نمي فروشند
"وقار نعمت"
2
شمردن بلد نيستم
دوست داشتن بلدم
گاهي شده
يكي را دوبار دوست داشته باشم
دو نفر را يك جاچه كار مي شود كرد
دوست داشتن بلدم
شمردن بلد نيستم.
"آيدين روشن"
3
خاقان رعد گريست
ابرهاي مادر گريستند
وبر پهنه دريا
ردپاي خانم باران نقش بست
"سعيد موغانلي"
شعرهاي فوق از كتاب سايه نقره اي است. اين كتاب كوچك گزيده و ترجمه من از شاعران ترك سرزمينمان است كه براي بار دوم روانه بازار مي شود.ناشر اين كتاب نشر مشكي است. اين كتاب را مي توانيد ازنشر چشمه در خيابان كريمخان ونشر پنجره در خيابان سهروردي نبش پاليزي و خانه شاعران درخيابان انقلاب پاساژ فروزنده همينطور شهر كتاب ها و كتابفروشي هاي معتبر تهيه كنيد.
رسول یونان
عشق راهی‌ست برای بازگشت به خانه
بعد از کار، بعد از جنگ، بعد از زندان
بعد از سفر، بعد از…
من فکر می‌کنم فقط عشق می‌تواند
پایانِ رنج‌ها باشد...
به همین خاطر
همیشه آوازهای عاشقانه می‌خوانم...
من همان سربازم که در وسطِ میدانِ جنگ،
محبوبش را فراموش نکرده است...
بعد از کار، بعد از جنگ، بعد از زندان
بعد از سفر، بعد از…
من فکر می‌کنم فقط عشق می‌تواند
پایانِ رنج‌ها باشد...
به همین خاطر
همیشه آوازهای عاشقانه می‌خوانم...
من همان سربازم که در وسطِ میدانِ جنگ،
محبوبش را فراموش نکرده است...
وقتی نیستی ،
شعر ، دروغی ناخوشایند است
اما وقتی هستی ،
دروغ هم شعریست ؛
شعری زیبا!!!
شعر ، دروغی ناخوشایند است
اما وقتی هستی ،
دروغ هم شعریست ؛
شعری زیبا!!!
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
کامران رسول زاده | مشاهير ايران | 91 | |
|
امیرهوشنگ ابتهاج شاعر نامدار ایرانی درگذشت | مشاهير ايران | 0 | |
|
شاعر محبوب شیطان پرستان، سرمد کاشانی! | مشاهير ايران | 3 |