محمد مهدی اکبری

کاش در کنج دلم اسرار پنهایی نبود

در نگاه من دگر رنج و پریشانی نبود



من اسیر درد بی درمان هجران گشته ام

کاش دریای دلم تاریک و طوفانی نبود



آسمانم ابری و چشمان من همرنگ خون

کاش درد و غم درون سینه ، زندانی نبود



من ز دست جور دنیا سینه چاک و خسته ام

کاش قلب خسته ام در فکر عصیانی نبود

چه تلخ است قصه ی سرد جدایی

شده اشکم روان از بی وفایی




در این دنیای بی فردای فانی

شکسته بغض من در بی صدایی



ندارم جز غم عشق تو در سر

شود آیا که باز هم از درآیی




نمی دانی چه با ما کرده ای تو

به آهنگ تو می سازم نوایی

بی قراری های من ..!



بی قراری های دلم ؛
تشویش هایی است که می گویم با خویش:
کاش بدانی شان ، بفهمی شان و بخوانی شان تا شاید بتوانم دمی بیاسایم ...
اندوهی بی حاصل می برم از این پندار که:
دیری است نه " تو " می آیی و نه بی قراری های من قرار می گیرند ...
چشمانم را می بندم تا:
مبادا خیال یافتن تو ، مرا به ذهنی بن بست برساند که در آن من و بی قراری های من تعبیری جز لبخندی از سر بی خیالی و فراموشی ندارد ...
گم شده ای ...
گمشده ای که پیدا شدنی ندارد ...
بی قراری های من :
خواهند ماند و
خواهند ماند و
خواهند ماند تا:
به وقت پیدا شدن تو !!!

من در آيينه رخ خود ديدم
و به تو حق دادم
آه مي بينم، مي بينم
تو به اندازه تنهايي من خوشبختي
من به اندازه زيبايي تو غمگينم"

مهربانم!شرمنده ام!
که هیچ وقت مهربانی ات را منتشر نکردم!
اما تا دلت بخواد "گلایه ها" را پست کردم!
و "غریبه ها" لایک زدند!
کاش میتوانستم
صدای تو را بنویسم!