از وصيت هاي افلاطون الهي ،به نقل از محقق طوسي:خدايت را بشناس و حق او را پاس دار.تعليم را مداومت ده دانشمندان را به فزوني كردارشان ميازماي ،بلكه احوال انان را در دوري از بدي و فساد مراقبت كن! از خدا چيزي مخواه كه سود آن پيوسته نيست .ويقين دار كه همه بخشش ها نزد اوست .از خدا ،نعمت هاي پايدار و سودهايي كه از تو دور نمي شوند ،بخواه وبدان كه انتقام خدا از بندگان به نكوهش نيست بلكه به تاديب هست.به زندگي نيكويي كه مرگ آميخته به خوشنودي خدا در آن نباشد ،اكتفا مكن و نخواب مگر آنگاه كه نفس خويش را در سه چيز به حساب گيري:اول بينديش كه در آن روز خطايي از تو سر زده يا نه؟دوم بينديش كه در آن روز خيري انجام داده اي يا نه؟سوم بينديش كه كدام عبادات را از دست دادي ؟كار كسي را به تاخير مينداز!كه كار جهان دستخوش دگرگوني و نيستي هست و چيزي كه خارج از توانت هست را قبول مكنپيوسته به ياد مرگ باش وبسيار بينديش و كمتر بگودر وقتش درماندگان را ياري ده جز آنان كه به كرداري ناپسنددرمانده اند.تنها،به زبان حكيم مباش،بلكه گفتار وكرداررا هم بياميز كه حكمت گفتاري بدين جهان ماند وحكمت كرداري به جهاني ديگر بپيوندد و در آنجا مي ماند.اگر در انجام كار نيكي تو را رنجي رسد،آن رنج پايدار نماند و كردار نيك تو ماند اگر به گناه لذتي يابي ،آن خوشي نماند وكردار بد تو ماند .بدان كه از بخشش هاي پروردگاري ،بخششي بزرگتر از حكمت نيست وحكيم،كسي است كه انديشه گفتار وكردارش يكي باشد.هيچ كس را نادان نخوان باهمه فروتن باش وفروتن را كوچك نشمار ،در آنچه خويش را بر ان معذور ميداني ،برادرت را نكوهش مكن ،به بيكارگي شادمان مباش،وبركوشش اعتماد مكن.از كردار نيك پشيمان مباش وبا كسي ستيزه مكن و دادگري و پايداري را تداوم ده.يقين دار كه بازگشت تو،به جايي است كه در آنجا خادم ومخدوم ،به ارزش برابرند،از اين رو در اينجا به افزوني اندوخته مپرداز وبه ذخيره توشه ابدي بپرداز كه نداني كه هنگام كوچ كي فرا رسد ؟
آخرین ویرایش: