در دهه اول ذيحجه ،اقامه دو ركعت نماز در بين نماز مغرب وعشا جهت مشاركت در ثواب حجاج توصيه شده است كه در ان پس از سوره توحيد ،ايه 142 سوره اعراف قرائت ميشود.
ايه معروف و واعدنا كه اين است:
وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسَى لأخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ (١٤٢)
و با موسى سى شبه وعده كرديم و آن را به ده شب ديگر كامل كرديم، و وعده پروردگارش چهل شب تمام شد موسى به برادر خويش هارون گفت :
ميان قوم من جانشين من باش و به اصلاح كارشان پرداز و طريقه مفسدين را پيروى مكن
ميتوان بين قهرمانان سه گانه اين ايه،با حاجيان مستقر در مكه وغير حاجيان كه در نمازي دو ركعتي اين ايه را مي خوانند ، نسبتهايي را بشرح زير برقرار نمود:
1- حضور در ميقات براي ارتباط ويژه با خدا
حاجيان مطابق مناسك حج ابراهيمي براي ورود به خانه خدا وحتي حريم ان ،بايد در ميقات حاضر شوند وبا انجام اعمالي تعهداتي را بپذيرند.
تعهداتي در راستاي توجه به خالق ،خود وساير انسانها،حيوانات وگياهان ورعايت حرمت وحقوق انها
موسي هم كه دراين ايام درحج نيست،براي سخن گفتن با خدا بايد در زمان مشخص به مكاني معين برود و درميقات حضور يابد.
پس اي مسلماني كه حضور در حج وميقاتش برايت مقدور نبوده ،براي خود ميقاتي تعيين كن. در زماني خاص با پروردگارت صحبت كن .راز ونياز كن.
ميقات تو مي تواند نيمه شب باشد يا روز عرفه يا عيد قربان .يا نه.بيا زمان را ثابت كنيم. بيا از فردي بودن خارجش كنيم. مانند حج نمود جمعي هم بان بدهيم .اري.
ميقات ما همين نماز دوركعتي پس از نماز مغرب است. عملي خاص، در زماني خاص، با ذكري خاص كه مي توان بصورت جمعي هم در مساجد خدا انرا انجام داد.. پس نماز وواعدنا ميقات ماست.
2-تكاليف براساس توانايي است.
هر كه توانايي واستطاعت(جسمي ،مالي،قانوني وروحي-ظرفيت-) دارد بايد اين ايام، قصد حج خانه خدا رابنمايد. تا با اجراي مناسك ،از بركت وهدايت وعده داده شده بهره مند شوند.
و براي خدا بر مردم است كه آهنگ خانه (او) كنند، آنها كه توانايي رفتن به سويش دارند. و هر كس كفر ورزد (و حج را ترك كند، به خود زيان رسانده)،
خداوند همواره از جهانيان بي نياز است. ایه 97سوره ال عمران
كساني كه مستطيع (از همه جوانب)نيستند درسرزمين خود بمانند وبه ساير مسئوليتهايي كه درحد توانشان است ،بپردازند.
اما انانكه با اعمال ومناسك قبلي ،ظرفيت وتوان انجام ماموريت ها ي بزرگتر را پيدا كرده اند هم نبايد به حج بيايند .ميقات انها جاي ديگري است.
لذا امام حسين روز 8 ذيحجه به همراه گروهي ديگر از رهاشدگان از ظاهر بايد مكه را به مقصد ديگري براي احياي دين خدا ترك كند وموسي نيز به حج نميرود بلكه به كوه طور ميرود تا دين خدا را دريافت كند.
پس اي مسلمان راه نيافته به بيت اله
به خود بيانديش و ببين ظرفيت هاي مادي ومعنوي تو ،اقتضاي انجام چه ماموريتي را دارد؟حج تو همان است.
3-در داستان هر سه قهرمان ايه ،بحث قرباني وريختن خون وگذشتن از خود‌وتمايلات خود مطرح است:
-ابراهيم براي اجراي امر خدا از فرزندش ميگذرد و چاقو را برگردن او ميگذارد واماده قرباني كردن است كه فرمان توقف ميرسد وگوسفندي براي قرباني فرستاده ميشود.
-موسي پس از بازگشت از ميقات وقتي مي بيند قومش مشرك شده وگوساله پرست شده اند ،براي امرزش انها وقبول توبه انها توسط خدا مي گويد خودتان (همديگر)را بكشيد.
نحوه اجراي اين دستور هم طبق اخبار وروايات رسيده ،جالب است (حتما بخوانيد.در يك زمان خاص همه با سر وروي پوشيده وشمشيرهاي افراخته بطرف هم حمله ميكنند)
ظاهرا پس از اجراي قسمتي از حكم ندا ميرسد كه توبه انها پذيرفته شده است.
-داستان امام حسين هم كه مشهور است براي احياي دين خدا خون خود وفرزندانش را نثار ميكند.
اينها حكايت از ان دارد كه لبيك گفتن به خالق در مواضع مختلف ،متفاوت است. براي قبولي در بعضي امتحانات وماموريتهاي الهي بايد بتواني از (خون) خود يا عزيزانت بگذري .
بايد بتواني در صحنه هايي اجراي دستور نمايي كه سرنوشتت معلوم و محكوم به خروج از دنيا هستي. واين ها، ظرفيت سازي ميخواهد.
بايد در كلاسهاي ميقات شركت كرده باشي تا در امتحانات متناسب با سطح تو بتواني لبيك بگويي.
منبع :تالار گفتگوهای قران پویان
http://www.quranpuyan.com/yaf_postst28_tHqyq-wtdbr-dr-yh-w-wdnmwsy-nmz-dhh-wl-dhyHjh.aspx
ايه معروف و واعدنا كه اين است:
وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسَى لأخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ (١٤٢)
و با موسى سى شبه وعده كرديم و آن را به ده شب ديگر كامل كرديم، و وعده پروردگارش چهل شب تمام شد موسى به برادر خويش هارون گفت :
ميان قوم من جانشين من باش و به اصلاح كارشان پرداز و طريقه مفسدين را پيروى مكن
ميتوان بين قهرمانان سه گانه اين ايه،با حاجيان مستقر در مكه وغير حاجيان كه در نمازي دو ركعتي اين ايه را مي خوانند ، نسبتهايي را بشرح زير برقرار نمود:
1- حضور در ميقات براي ارتباط ويژه با خدا
حاجيان مطابق مناسك حج ابراهيمي براي ورود به خانه خدا وحتي حريم ان ،بايد در ميقات حاضر شوند وبا انجام اعمالي تعهداتي را بپذيرند.
تعهداتي در راستاي توجه به خالق ،خود وساير انسانها،حيوانات وگياهان ورعايت حرمت وحقوق انها
موسي هم كه دراين ايام درحج نيست،براي سخن گفتن با خدا بايد در زمان مشخص به مكاني معين برود و درميقات حضور يابد.
پس اي مسلماني كه حضور در حج وميقاتش برايت مقدور نبوده ،براي خود ميقاتي تعيين كن. در زماني خاص با پروردگارت صحبت كن .راز ونياز كن.
ميقات تو مي تواند نيمه شب باشد يا روز عرفه يا عيد قربان .يا نه.بيا زمان را ثابت كنيم. بيا از فردي بودن خارجش كنيم. مانند حج نمود جمعي هم بان بدهيم .اري.
ميقات ما همين نماز دوركعتي پس از نماز مغرب است. عملي خاص، در زماني خاص، با ذكري خاص كه مي توان بصورت جمعي هم در مساجد خدا انرا انجام داد.. پس نماز وواعدنا ميقات ماست.
2-تكاليف براساس توانايي است.
هر كه توانايي واستطاعت(جسمي ،مالي،قانوني وروحي-ظرفيت-) دارد بايد اين ايام، قصد حج خانه خدا رابنمايد. تا با اجراي مناسك ،از بركت وهدايت وعده داده شده بهره مند شوند.
و براي خدا بر مردم است كه آهنگ خانه (او) كنند، آنها كه توانايي رفتن به سويش دارند. و هر كس كفر ورزد (و حج را ترك كند، به خود زيان رسانده)،
خداوند همواره از جهانيان بي نياز است. ایه 97سوره ال عمران
كساني كه مستطيع (از همه جوانب)نيستند درسرزمين خود بمانند وبه ساير مسئوليتهايي كه درحد توانشان است ،بپردازند.
اما انانكه با اعمال ومناسك قبلي ،ظرفيت وتوان انجام ماموريت ها ي بزرگتر را پيدا كرده اند هم نبايد به حج بيايند .ميقات انها جاي ديگري است.
لذا امام حسين روز 8 ذيحجه به همراه گروهي ديگر از رهاشدگان از ظاهر بايد مكه را به مقصد ديگري براي احياي دين خدا ترك كند وموسي نيز به حج نميرود بلكه به كوه طور ميرود تا دين خدا را دريافت كند.
پس اي مسلمان راه نيافته به بيت اله
به خود بيانديش و ببين ظرفيت هاي مادي ومعنوي تو ،اقتضاي انجام چه ماموريتي را دارد؟حج تو همان است.
3-در داستان هر سه قهرمان ايه ،بحث قرباني وريختن خون وگذشتن از خود‌وتمايلات خود مطرح است:
-ابراهيم براي اجراي امر خدا از فرزندش ميگذرد و چاقو را برگردن او ميگذارد واماده قرباني كردن است كه فرمان توقف ميرسد وگوسفندي براي قرباني فرستاده ميشود.
-موسي پس از بازگشت از ميقات وقتي مي بيند قومش مشرك شده وگوساله پرست شده اند ،براي امرزش انها وقبول توبه انها توسط خدا مي گويد خودتان (همديگر)را بكشيد.
نحوه اجراي اين دستور هم طبق اخبار وروايات رسيده ،جالب است (حتما بخوانيد.در يك زمان خاص همه با سر وروي پوشيده وشمشيرهاي افراخته بطرف هم حمله ميكنند)
ظاهرا پس از اجراي قسمتي از حكم ندا ميرسد كه توبه انها پذيرفته شده است.
-داستان امام حسين هم كه مشهور است براي احياي دين خدا خون خود وفرزندانش را نثار ميكند.
اينها حكايت از ان دارد كه لبيك گفتن به خالق در مواضع مختلف ،متفاوت است. براي قبولي در بعضي امتحانات وماموريتهاي الهي بايد بتواني از (خون) خود يا عزيزانت بگذري .
بايد بتواني در صحنه هايي اجراي دستور نمايي كه سرنوشتت معلوم و محكوم به خروج از دنيا هستي. واين ها، ظرفيت سازي ميخواهد.
بايد در كلاسهاي ميقات شركت كرده باشي تا در امتحانات متناسب با سطح تو بتواني لبيك بگويي.
منبع :تالار گفتگوهای قران پویان
http://www.quranpuyan.com/yaf_postst28_tHqyq-wtdbr-dr-yh-w-wdnmwsy-nmz-dhh-wl-dhyHjh.aspx
