onia$
دستیار مدیر تالار مدیریت
بودن یا نبودن انگلیس در اتحادیه اروپا؛ مساله این است
قمار باز
مترجم: مترجم: مجید اعزازی
منبع: اکونومیست
دیدگاه دیوید کامرون درباره اروپا متقاعد کننده است. نخست‌وزیر انگلیس آن اتحادیه اروپایی را می‌خواهد که وقف تجارت آزاد و رقابت باشد؛ اتحادیه‌ای که به کسب و کار کمک می‌کند نه این که آن را محدود کند. او می‌گوید که این اتحادیه باید «غیربوروکراتیک» باشد.
باید همکاری فشرده‌ای درباره اموری مانند مهار تروریسم شکل بگیرد؛ اما تا حد ممکن، تصمیم‌های اثرگذار روی افراد یک کشور باید توسط دولت همان کشور اتخاذ شود. بریتانیا نیز باید عضو این باشگاه باشد. او همه این موارد را در یک سخنرانی تاریخی اما دیرهنگام در 23 ژانویه 2013 در لندن ردیف کرد و گفت.
اما برنامه آقای کامرون برای تحقق دیدگاهش بسیار خطرناک است.او قصد دارد درباره روابط بریتانیا با اتحادیه اروپا دوباره مذاکره کند و سپس رفراندومی را درباره ماندن بریتانیا در این اتحادیه یا ترک آن، برگزار کند.این رای‌گیری در نیمه اول دوره پارلمان بعدی – به عبارت دیگر تا پایان سال 2017 – برگزار خواهد شد.
سرانجام، حرکت آقای کامرون منتج به ایجاد مزاحمت برای منطقه یورو می‌شود.مخالفان روابط بریتانیا و اتحادیه اروپا در حزب محافظه کار انگلیس، مدت‌ها است که رهبران این حزب را با انتقادات تند خود رنجانده است؛ اما در حال حاضر، سطح این اذیت و آزار با کاهش دارایی‌ها اروپا افزایش یافته است.اگر قرار است اعضای منطقه یورو یکچارچه باشند، به نظر می‌رسد، اتحادیه اروپا باید منسجم‌تر شود.
مخالفان روابط بریتانیا و اتحادیه اروپا به این دوره پر از تغییرات به عنوان فرصتی به منظور گسستن پیوندهای بریتانیا با اتحادیه اروپا نگاه می‌کنند. آقای کامرون با تضمین برگزاری رفراندوم، به حذف مخالفت‌ها هم در حزب خود و هم در حزب استقلال بریتانیا امیدوار است.
اما حتی اگر هدف اصلی آقای کامرون از برگزاری یک رفراندوم حفظ وجه سیاسی او است، بحث‌های بهتر دیگری برای این منظور وجود دارند. رفراندوم‌ها شیوه خوبی برای طرح چالش‌های اساسی هستند، چالش‌هایی که از طریق یک انتخابات عمومی نمی‌توان درباره آنها تصمیم گرفت؛ چرا‌که آنها احزاب سیاسی را همانند حوزه‌های انتخابیه از هم جدا می‌کنند. این مقاله بر این باور است که یک رفراندوم برای فرونشاندن مسائل دشوار در روابط بریتانیا با اتحادیه تا حدی مورد‌نیاز است.
از این رو، سوال بزرگ این است که چه وقت رفراندوم باید برگزار شود. آقای کامرون به درستی می‌گوید که حالا زمان مناسبی برای این کار نیست؛ چرا که آینده اتحادیه اروپا بسیار مبهم است. او می‌خواهد رفراندوم را در اولین نیمه دور بعدی پارلمان برگزار کند. تا آن زمان مسائل روشن‌تر خواهند شد. این تاخیر همچنین زمانی را برای بحث درباره رابطه بریتانیا با اتحادیه اروپا در اختیار کامرون قرار می‌دهد. او گفته است که بریتانیا از میان توافق‌های سیاسی و حقوقی اروپا - آن طور که شایسته است- انتخاب خواهد کرد و اگر چه عملکرد او درباره سایر امتیازاتی که می‌خواهد از اتحادیه اروپا تقاضا کند، پرابهام است؛ اما به بریتانیایی‌ها یک تغییر بنیادین را وعده می‌دهد.
خرسندی حزب محافظه کار، ترشرویی حزب کارگر
ظاهرا این سخنرانی به نفع آقای کامرون در حال اثرگذاری است و نمایندگان محافظه کار پارلمان را شاد کرده است. نمایندگانی که می‌ترسند کرسی‌های خود را به نفع حزب استقلال بریتانیا از دست دهند. از سوی دیگر، این سخنرانی موجب سرگردانی و حیرت حزب کارگر شده است؛ حزبی که دوستدار اروپا و طرفدار برقراری ارتباط بیشتر با اتحادیه اروپا است.
برای بریتانیا، منفعت‌های متعددی در جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا وجود دارد. آقای کامرون به خوبی ایده رایج در میان مخالفان رابطه انگلیس و اتحادیه اروپا را رد کرد؛ این ایده که بریتانیا باید برای کسب شرایط «نیمی در اتحادیه اروپا و نیمی خارج از آن» مانند شرایط نروژ یا سوئیس تلاش کند. به گفته وی، اگر بریتانیا راه حلی که سرانجام اثری نداشت را پیگیری می‌کرد، وقت زیادی را از دست می‌داد؛ چون این اقدام برای بریتانیا قابل قبول نبوده است.
تصمیم او برای رفعِ ابهام از آنچه که امیدوار بود در جریان مذاکره مجدد درباره عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا به آن دست یابد، نیز هوشمندانه بود.این موضوع، به او اجازه می‌دهد تا «موفقیت» را تعریف کند و از همین رو با یک اقدام جدید به رای دهندگان بریتانیایی نشان دهد که می‌تواند ادعای پیروزی داشته باشد.
این مقاله ترجیح می‌دهد، آقای کامرون ابهام در زمان بندی برای برگزاری رفراندوم را نیز رفع کند.اگر چه، این موضوع در خدمت اهداف او نیست، بلکه در خدمت منافع انگلیس است و به دولت محافظه‌کار آینده اجازه می‌دهد تا برای برگزاری رفراندوم در زمانی مناسب و نه زمانی نامناسب تصمیم بگیرد.
برنامه ریزی برای انجام یک رفراندوم در پنج سال دیگر یا کمتر از آن مخاطره آمیز است. نخست این که می‌تواند از نظر اقتصادی مخرب باشد. اقتصاد با چشم انداز خروج انگلیس از اتحادیه اروپا به هراس می‌افتد. طی چند هفته اخیر، سه خودرو ساز از بریتانیا خواسته‌اند تا در اتحادیه اروپا بماند. تهدید خروج از اتحادیه اروپا تا 2017 شرکت‌های چند ملیتی را از سرمایه‌گذاری در بریتانیا دلسرد می‌کند.
دوم اینکه، اگرچه به نظر می‌رسد که پنج سال، یک دوره زمانی طولانی است، اما آن قدرطولانی نیست که آینده منطقه یورو روشن شود. وقتی بحران منطقه یورو آغاز شد، هیچ کس تصور نمی‌کرد که این بحران بیش از پنج سال طول بکشد؛ با وجود این، حل این بحران احتمالا حتی بیشتر از این به طول خواهد انجامید. تا نیمه اول دوره بعدی پارلمان، بریتانیا شاید هنوز نتواند درباره ماندن یا رفتن از اتحادیه اروپا تصمیم بگیرد.
سوم این که مذاکره مجدد درباره عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا می‌تواند نتایج بدی داشته باشد.بسیاری از رهبران اروپایی از آنچه آنها دادخواهی خاص بریتانیا می‌دانند، منزجر شدند. اگر آنها به این نتیجه برسند که بریتانیا بیشترعلاقه‌مند به در پیش گرفتن راه خود است تا سلامت پروژه [اتحادیه] اروپا، می‌توانند با عواقب شدید علیه آقای کامرون، موضع بگیرند. یک ملت تحقیر شده احتمالا به خوبی از رفراندوم برای سیلی زدن به دولت خود استفاده می‌کند (و سپس از یک رکود میان مدت غیر‌قابل اجتناب رنج خواهد برد) و این کشور را به خارج از اتحادیه اروپا می‌فرستد.
مخاطرات قابل توجه هستند؛ اما آقای کامرون کارت‌های خوب را در دست دارد. آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان به بریتانیا به عنوان یک متحد لیبرال می‌نگرد، او در بودجه اتحادیه اروپا و اتحادیه بانکداری، نشان داد که برای دادن امتیاز به منظور کمک به آقای کامرون آماده بود. به نظر می‌رسد، مرکل در مذاکره مجدد درباره عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا تسلیم خواهد شد تا به پاسخی که می‌خواهد از طریق رفراندوم برسد، دست یابد.
اگر چه بریتانیا آشکارا از بروکسل [مقر اتحادیه اروپا] انتقاد می‌کند، اما روشن است که برنامه‌ای برای ترک کردن این اتحادیه ندارد. در ماه مه سال گذشته، تعداد بریتانیایی‌ها که به ناظران انتخابات گفتند می‌خواهند اتحادیه را ترک کنند، دو برابر بریتانیایی بود که گفتند می‌خواهند انگلیس در این اتحادیه بماند.
آقای کامرون در حال پذیرش یک ریسک غیرضروری اما مرتبط با آینده کشورش است. اما کارت‌هایی که برای بازی دارد، از کارت‌های رقیبانش قوی‌تر هستند و با اندکی خوش‌شانسی، در قمارش پیروز خواهد شد.
قمار باز
مترجم: مترجم: مجید اعزازی
منبع: اکونومیست
دیدگاه دیوید کامرون درباره اروپا متقاعد کننده است. نخست‌وزیر انگلیس آن اتحادیه اروپایی را می‌خواهد که وقف تجارت آزاد و رقابت باشد؛ اتحادیه‌ای که به کسب و کار کمک می‌کند نه این که آن را محدود کند. او می‌گوید که این اتحادیه باید «غیربوروکراتیک» باشد.
|
اما برنامه آقای کامرون برای تحقق دیدگاهش بسیار خطرناک است.او قصد دارد درباره روابط بریتانیا با اتحادیه اروپا دوباره مذاکره کند و سپس رفراندومی را درباره ماندن بریتانیا در این اتحادیه یا ترک آن، برگزار کند.این رای‌گیری در نیمه اول دوره پارلمان بعدی – به عبارت دیگر تا پایان سال 2017 – برگزار خواهد شد.
سرانجام، حرکت آقای کامرون منتج به ایجاد مزاحمت برای منطقه یورو می‌شود.مخالفان روابط بریتانیا و اتحادیه اروپا در حزب محافظه کار انگلیس، مدت‌ها است که رهبران این حزب را با انتقادات تند خود رنجانده است؛ اما در حال حاضر، سطح این اذیت و آزار با کاهش دارایی‌ها اروپا افزایش یافته است.اگر قرار است اعضای منطقه یورو یکچارچه باشند، به نظر می‌رسد، اتحادیه اروپا باید منسجم‌تر شود.
مخالفان روابط بریتانیا و اتحادیه اروپا به این دوره پر از تغییرات به عنوان فرصتی به منظور گسستن پیوندهای بریتانیا با اتحادیه اروپا نگاه می‌کنند. آقای کامرون با تضمین برگزاری رفراندوم، به حذف مخالفت‌ها هم در حزب خود و هم در حزب استقلال بریتانیا امیدوار است.
اما حتی اگر هدف اصلی آقای کامرون از برگزاری یک رفراندوم حفظ وجه سیاسی او است، بحث‌های بهتر دیگری برای این منظور وجود دارند. رفراندوم‌ها شیوه خوبی برای طرح چالش‌های اساسی هستند، چالش‌هایی که از طریق یک انتخابات عمومی نمی‌توان درباره آنها تصمیم گرفت؛ چرا‌که آنها احزاب سیاسی را همانند حوزه‌های انتخابیه از هم جدا می‌کنند. این مقاله بر این باور است که یک رفراندوم برای فرونشاندن مسائل دشوار در روابط بریتانیا با اتحادیه تا حدی مورد‌نیاز است.
از این رو، سوال بزرگ این است که چه وقت رفراندوم باید برگزار شود. آقای کامرون به درستی می‌گوید که حالا زمان مناسبی برای این کار نیست؛ چرا که آینده اتحادیه اروپا بسیار مبهم است. او می‌خواهد رفراندوم را در اولین نیمه دور بعدی پارلمان برگزار کند. تا آن زمان مسائل روشن‌تر خواهند شد. این تاخیر همچنین زمانی را برای بحث درباره رابطه بریتانیا با اتحادیه اروپا در اختیار کامرون قرار می‌دهد. او گفته است که بریتانیا از میان توافق‌های سیاسی و حقوقی اروپا - آن طور که شایسته است- انتخاب خواهد کرد و اگر چه عملکرد او درباره سایر امتیازاتی که می‌خواهد از اتحادیه اروپا تقاضا کند، پرابهام است؛ اما به بریتانیایی‌ها یک تغییر بنیادین را وعده می‌دهد.
خرسندی حزب محافظه کار، ترشرویی حزب کارگر
ظاهرا این سخنرانی به نفع آقای کامرون در حال اثرگذاری است و نمایندگان محافظه کار پارلمان را شاد کرده است. نمایندگانی که می‌ترسند کرسی‌های خود را به نفع حزب استقلال بریتانیا از دست دهند. از سوی دیگر، این سخنرانی موجب سرگردانی و حیرت حزب کارگر شده است؛ حزبی که دوستدار اروپا و طرفدار برقراری ارتباط بیشتر با اتحادیه اروپا است.
برای بریتانیا، منفعت‌های متعددی در جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا وجود دارد. آقای کامرون به خوبی ایده رایج در میان مخالفان رابطه انگلیس و اتحادیه اروپا را رد کرد؛ این ایده که بریتانیا باید برای کسب شرایط «نیمی در اتحادیه اروپا و نیمی خارج از آن» مانند شرایط نروژ یا سوئیس تلاش کند. به گفته وی، اگر بریتانیا راه حلی که سرانجام اثری نداشت را پیگیری می‌کرد، وقت زیادی را از دست می‌داد؛ چون این اقدام برای بریتانیا قابل قبول نبوده است.
تصمیم او برای رفعِ ابهام از آنچه که امیدوار بود در جریان مذاکره مجدد درباره عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا به آن دست یابد، نیز هوشمندانه بود.این موضوع، به او اجازه می‌دهد تا «موفقیت» را تعریف کند و از همین رو با یک اقدام جدید به رای دهندگان بریتانیایی نشان دهد که می‌تواند ادعای پیروزی داشته باشد.
این مقاله ترجیح می‌دهد، آقای کامرون ابهام در زمان بندی برای برگزاری رفراندوم را نیز رفع کند.اگر چه، این موضوع در خدمت اهداف او نیست، بلکه در خدمت منافع انگلیس است و به دولت محافظه‌کار آینده اجازه می‌دهد تا برای برگزاری رفراندوم در زمانی مناسب و نه زمانی نامناسب تصمیم بگیرد.
برنامه ریزی برای انجام یک رفراندوم در پنج سال دیگر یا کمتر از آن مخاطره آمیز است. نخست این که می‌تواند از نظر اقتصادی مخرب باشد. اقتصاد با چشم انداز خروج انگلیس از اتحادیه اروپا به هراس می‌افتد. طی چند هفته اخیر، سه خودرو ساز از بریتانیا خواسته‌اند تا در اتحادیه اروپا بماند. تهدید خروج از اتحادیه اروپا تا 2017 شرکت‌های چند ملیتی را از سرمایه‌گذاری در بریتانیا دلسرد می‌کند.
دوم اینکه، اگرچه به نظر می‌رسد که پنج سال، یک دوره زمانی طولانی است، اما آن قدرطولانی نیست که آینده منطقه یورو روشن شود. وقتی بحران منطقه یورو آغاز شد، هیچ کس تصور نمی‌کرد که این بحران بیش از پنج سال طول بکشد؛ با وجود این، حل این بحران احتمالا حتی بیشتر از این به طول خواهد انجامید. تا نیمه اول دوره بعدی پارلمان، بریتانیا شاید هنوز نتواند درباره ماندن یا رفتن از اتحادیه اروپا تصمیم بگیرد.
سوم این که مذاکره مجدد درباره عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا می‌تواند نتایج بدی داشته باشد.بسیاری از رهبران اروپایی از آنچه آنها دادخواهی خاص بریتانیا می‌دانند، منزجر شدند. اگر آنها به این نتیجه برسند که بریتانیا بیشترعلاقه‌مند به در پیش گرفتن راه خود است تا سلامت پروژه [اتحادیه] اروپا، می‌توانند با عواقب شدید علیه آقای کامرون، موضع بگیرند. یک ملت تحقیر شده احتمالا به خوبی از رفراندوم برای سیلی زدن به دولت خود استفاده می‌کند (و سپس از یک رکود میان مدت غیر‌قابل اجتناب رنج خواهد برد) و این کشور را به خارج از اتحادیه اروپا می‌فرستد.
مخاطرات قابل توجه هستند؛ اما آقای کامرون کارت‌های خوب را در دست دارد. آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان به بریتانیا به عنوان یک متحد لیبرال می‌نگرد، او در بودجه اتحادیه اروپا و اتحادیه بانکداری، نشان داد که برای دادن امتیاز به منظور کمک به آقای کامرون آماده بود. به نظر می‌رسد، مرکل در مذاکره مجدد درباره عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا تسلیم خواهد شد تا به پاسخی که می‌خواهد از طریق رفراندوم برسد، دست یابد.
اگر چه بریتانیا آشکارا از بروکسل [مقر اتحادیه اروپا] انتقاد می‌کند، اما روشن است که برنامه‌ای برای ترک کردن این اتحادیه ندارد. در ماه مه سال گذشته، تعداد بریتانیایی‌ها که به ناظران انتخابات گفتند می‌خواهند اتحادیه را ترک کنند، دو برابر بریتانیایی بود که گفتند می‌خواهند انگلیس در این اتحادیه بماند.
آقای کامرون در حال پذیرش یک ریسک غیرضروری اما مرتبط با آینده کشورش است. اما کارت‌هایی که برای بازی دارد، از کارت‌های رقیبانش قوی‌تر هستند و با اندکی خوش‌شانسی، در قمارش پیروز خواهد شد.
