**مشاعره با اشعار سهراب سپهری**

[*setareh66*]

ياري كن و گره زن نگه ما و خودت با هم باشد
كهتراود در ما همه تو

 

[maryam_22]

و آن وقت من مثل ايماني از تابش استوا گرم ،
ترا در سر آغاز يك باغ خواهم نشانيد.

 

[salvador]

دچار بودن گشتم و شبیخونی بود، نفرین.

هستی مرا برچین، ای ندانم چه خدایی موهوم.

نیزه من، مرمر بس تن را شکافت.

و چه سود، که این غم را نتواند سینه درید.

نفرین به زیست، دلهره شیرین.

 

[maryam_22]

نفس آدم ها سر به سر افسرده است
روزگاري است كه در اين گوشه ي پژمرده هوا
هر نشاطي مرده است

 

[*setareh66*]

ته شب یک حشره قسمت خرم تنهایی را
تجربه خواهد کرد داخل واژه صبح
صبح خواهد شد...!

 

[maryam_22]

ته شب یک حشره قسمت خرم تنهایی را
تجربه خواهد کرد داخل واژه صبح
صبح خواهد شد...!

در جوي زمان در خواب تماشاي تو مي رويم
سيماي روان با شبنم افشان تو مي شويم
پرهايم ؟ پر پر شده ام
چشم نويدم به نگاهي تر شده ام
اين سو نه ان سويم.

 

[eksir]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من به آنان گفتم :[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آفتابی لب درگاه شماست[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]و به آنان گفتم :[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]سنگ آرایش کوهستان نیست[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همچنانی که فلز ، زیوری نیست به اندام کنلگ .[/FONT]​

 

[maryam_22]

گويي او لحظه لحظه در تهي من مي ريخت
و من در صداي شكفتن او
لحظه لحظه خودم را مي مردم .

 

[دختر شرقی]

من قطاري ديدم ، فقه مي برد و چه سنگين مي رفت
من قطاري ديدم .كه سياست مي برد و چه خالي مي رفت
من قطاري ديدم ، تخم نيلوفر و آواز قناري مي برد
و هواپيمايي ، كه در آن اوج هزاران پايي
خاك از شيشه آن پيدا بود

 

[eksir]

دلخوشی‌ها كم نیست: مثلاً این خورشید،
كودك پس فردا،
كفتر آن هفته.
یك نفر دیشب مرد و هنوز، نان گندم خوب است.
و هنوز آب، می‌ریزد پایین اسب‌ها می‌نوشند.​

 

[دختر شرقی]

در گلستانه چه بوی علفی می آمد؟
من دراین آبادی پی چیزی می گشتم
پی خوابی شاید
پی نوری ‚ ریگی ‚ لبخندی

 

[Hamid Ghobadi]

به به
عالیه ... عالیه
یادش بخیر وقتی شروع کردم هشت کتاب رو خوندن این تاپیک رو زدم!
اما الان انقد سرم شلوغه که دیگه نمیرسم کتاب شعر بخونم!

میخوام از کاربرای عزیزی که زحمت میکشن من جمله دوست عزیز اکسیر و دخترشرقی عزیز صمیمانه تشکر کنم ... که تاپیک رو گرم میکنن و اشعار قشنگی میزارن
دست مریزاد

موفق باشید.

 

[eksir]

شما بزرگواريد

 

[eksir]

یاد من باشد فردا، بروم باغ حسن گوجه و قیسی بخرم.
یاد من باشد فردا لب سلخ، طرحی از بزها بردارم ،
طرحی از جارو ها ، سایه هاشان در آب.
یاد من باشد هر چه پروانه که می افتد در آب، زود از آب درآرم.
یاد من باشد کاری نکنم، که به قانون زمین بر بخورد .
یاد من باشد فردا لب جوی حوله ام را هم با چوبه بشویم.
یادمن باشد تنها هستم .​

 

[دختر شرقی]

من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی، عاشقانه به زمین خیره نبود
کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد
هیچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت
من به اندازۀ یک ابر دلم میگیرد
وقتی از پنجره میبینم حوری
دختر بالغ همسایه
پای کمیاب ترین نارون روی زمین
فقه میخواند

 

[fairy a]

دست از دامان شب برداشتم
تا بیاویزم به گیسوی سحر
خویش را از ساحل افکندم درآب
لیک از ژرفای دریا بی خبر

 

[دختر شرقی]

رو به آن وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند
یک نفر باز صدا زد سهراب!ا
کفش هایم کو؟

 

[fairy a]

و از سفر آفتاب، سرشار از تاریکی نور آمده ام:
سایه تر شده ام
و سایه وار بر لب روشنی یستاده ام.

 

[skarlet_engineer]

مي خروشد دريا​

هيچكس نيست به ساحل پيدا​

لكه اي نيست به دريا تاريك​

كه شود قايق
اگر آيد نزديك
​

 

[دختر شرقی]

كعبه ام بر لب آب
كعبه ام زير اقاقي هاست
كعبه ام مثل نسيم ، مي رود باغ به باغ ، مي رود شهربه شهر
حجر الاسود من روشني باغچه است .

 

[fairy a]

تنها در بی چراغی شب ها می رفتم.
دست هایم از یاد مشعل ها تهی شده بود
همه ی ستاره هایم به تاریکی رفته بود
مشت من ساقه ی خشک تپش ها را می فشرد
لحظه ام از طنین ریزش پیوندها پر بود
تنها می رفتم ، میشنوی؟تنها.

 

[دختر شرقی]

آیا این گل
که در خاک همه رویاهایم روییده بود
کودک دیرین را می شناخت
و یا تنها من بودم که در او چکیده بودم،
گم شده بودم؟

 

[fairy a]

مثل این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم من،لیک،غمی غمناک است

 

[دختر شرقی]

ترا در همه شب های تنهایی

توی همه شیشه ها دیده ام.

مادر مرا می ترساند:

لولو پشت شیشه هاست!

و من توی شیشه ها ترا میدیدم

 

[fairy a]

من در پس در تنها مانده بودم
همیشه خودم را در پس یک در تنها دیده ام
گویی وجودم در پای این در جا مانده بود
در گنگی آن ریشه داشت
آیا زندگی ام صدایی بی پاسخ نبود؟

 

[دختر شرقی]

در فرودست انگار، كفتري مي‌خورد آب.
يا كه در بيشه دور، سيره‌يي پر مي‌شويد.
يا در آبادي، كوزه‌يي پر مي‌گردد.

آب را گل نكنيم:
شايد اين آب روان، مي‌رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي.
دست درويشي شايد، نان خشكيده فرو برده در آب.

زن زيبايي آمد لب رود،
آب را گل نكنيم:
روي زيبا دو برابر شده است

 

[fairy a]

تا سواد قریه راهی بود
چشم های ما پر از تفسیر ماه زنده ی بومی
شب درون آستین هامان

 

[دختر شرقی]

نردبان از سر دیوار بلند٬ صبح را روی زمین می آرد.
پشت لبخندی پنهان هرچیز.
روزنی دارد دیوار زمان٬ که از آن٬ چهره من پیداست

 

[eksir]

تهی بود نسیمی
سیاهی بو.د و ستاره ای
هستی بود و زمزمه ای
لب بود و نیایشی
من بود و تویی
نماز و محرابی

 

[fairy a]

یاد من باشد کاری نکنم، که به قانون زمین بر بخورد
یاد من باشد فردا لب جوی،حوله ام را هم با چوبه بشویم
یاد من باشد تنها هستم.