ثمینی
عضو جدید
روزي تصميم گرفتم كه ديگر همه چيز را رها كنم. شغلم را دوستانم را مذهبم را زندگي ام را!! به جنگلي رفتم تا براي آخرين بار با خدا صحبت كنم . به خدا گفتم: آيا ميتواني دليلي برا ادامه زندگي برايم بياوري؟
و جواب او مرا شگفت زده كرد.
او گفت: آيا سرخس و بامبو را ميبيني ؟ پاسخ دادم : بله
فرمود: هنگامي كه درخت بامبو و سرخس را آفريدم به خوبي از آنها مراقبت نمودم به آنها نور و غذاي كافي دادم . دير زماني نپاييد كه سرخس سر از خاك برآورد و تمام زمين را فراگرفت اما از بامبو خبري نبود. من از او قطع اميد نكردم. در دومين سال سرخسها بيشتر رشد كردند و زيبايي خيره كننده اي به زمين بخشيدند اما همچنان از بامبودها خبري نبود.
من بامبوها را رها نكردم. درسالهاي سوم و چهارم نيز بامبوها رشد نكردند. اما من باز از آنها قطع اميد نكردم.
درسال پنجم جوانه كوچكي از بامبو نمايان شد. در مقايسه با سرخس كوچك و كوتاه بود اما با گذشت 6 ماه ارتفاع آن به بيش از 100 فوت رسيد. 5 سال طول كشيد ه بود تا ريشه هاي بامبو به اندازه كافي قوي شوند. ريشه هايي كه بامبو را قوي ميساختند و آنچه را براي زندگي به آن نياز داشت را فراهم مي كردند.
خداوند در ادامه فرمود: آيا ميداني در تمامي اين سالها كه تو در گير مبارزه با سختيها و مشكلات بودي در حقيقت ريشه هايت را مستحكم مي ساختي. من در تمامي اين مدت تو را رها نكردم همانگونه كه بامبوها را رها نكردم.
هرگز خودت را با ديگران مقايسه نكن و بامبو و سرخس دو گياه متفاوتند اما هر دو به زيبايي جنگل كمك مي كننند. زمان تو نيز فرا خواهد رسيد تو نيز رشد مي كني وقد مي كشي!
از او پرسيدم : من چقدر قد مي كشم؟
در پاسخ از من پرسيد:با مبو چقدر رشد مي كند؟
جواب دادم: هر چقدر كه بتواند
فرمود: تو نيز بايد رشد كني و قد بكشي ٬ هر اندازه كه بتواني.
به ياد داشته باش كه من هرگز تو را رها نخواهم كرد.
