خودتو با یه شعر وصف کن...!

[samira zibafar]

در آبی بی کران دو چیز افسونم می کند..یکی آبی آسمان و دیگری خدا..آن یکی را می بینم و می دانم که نیست..او را نمی بینم و می دانم که هست

 

[eksir]

درویش را نباشد برگ سرای سلطان

ماییم و کهنه دلقی کآتش در آن توان زد

 

[aki.hk]

این منم

این منم

همیشه به یاد داشته باشیم که گذشته دروغی بیش نیست و خاطره بازگشتی ندارد و هر بهاری که می گذرد دیگر باز نمی گردد وحتی شدید ترین و دیوانه کننده ترین عشقها نیز حقیقتی ناپایدارند
(گابریل گارسیا لورکا : صد سال تنهایی)

 

[aki.hk]

افسوس

افسوس

کمان ابروی جانان نمی پیچد سر از حافظ
ولیکن خنده می آید بر این بازوی بی زورش

 

[engineer saba]

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم
من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم

 

[گلابتون]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]آن زمان که مانند پرستویی زیبا در افاق وجودم پر کشیدی چه صمیمانه در کنج دلم جا گرفتی [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]وحالا محبت راتنها و تنهادر گرو چشمان افسونگر تو میبینم ای کاش در کنارم بودی تا برگ [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]برگ درخت زندگیم را به پایت فنا و نابود کردم ای کاش در کنارم بودی تا سیر نگاهت می کردم [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]تا جبران لحظه هایی را کنم که ارزوی دیدنت را داشتم ای کاش در کنارم بودی تا در سحر گاه [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]تنهای تا نماز عشق را تنها و تنها با تو اقامه می کردم ای کاش[/FONT]​

 

[eksir]

ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جام باده صافی خطاب کن

 

[گلابتون]

خون ميرود نهفته ازين زخم اندرون
ماندم خموش و آه كه فرياد داشت درد

 

[مهندس مهدیس]

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم

--------------------------------------------

دلم نیومد یه یادی هم از پروین نکنم:

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

روزی از این تلخ وشیرین روزها

روز پوچی همچو روزان دگر

سایه ای ز امروزها،دیروزها

میخزند آرام روی دفترم

دستهایم فارغ از افسون شعر

یاد می آرم که در دستان من روزگاری شعله میزد خون شعر.......

 

[eksir]

ای شادی !
آزادی !
ای شادی ِ آزادی !
روزی که تو بازآیی
با این دل ِ غم پرورد
من با تو چه خواهم کرد ؟
غم هامان سنگین است
دل هامان خونین است
از سر تا پامان خون می بارد
ما سر تا پا زخمی
ما سر تا پا خونین
ما سر تا پا دردیم
ما این دل ِ عاشق را
در راه ِ تو آماج ِ بلا کردیم

 

[گلابتون]

كجايي اي كه دلم بي تو در تب و تاب است
چه بس خيال پريشان به چشم بي خواب است

در آرزوي تو آخر به باد خواهد رفت
چنين كه جان پريشان سايه بي تاب است

 

[araz_heidari]

كجايي اي كه دلم بي تو در تب و تاب است
چه بس خيال پريشان به چشم بي خواب است

در آرزوي تو آخر به باد خواهد رفت
چنين كه جان پريشان سايه بي تاب است

ای که از کلک هنر نقش دل انگیز خدایی
حیف باشد مه من کاین همه از مهر جایی
گفته بودی جگرم خون نکنی باز کجایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
​

 

[eksir]

آه چه شب ها که رفت در غم و حسرت
تا من از آن نکته ای به حوصله جستم
سایه ی برگم که چون ز جا کندم باد
در پی بازآمدن به جای نخستم

 

[گلابتون]

باز با دردم مداوا می کنم...​

با دل دیوانه ام تا میکنم...​

می روی با یک خداحافظ و من شب تو را در خواب پیدا می کنم..​

با خیال و خواب و رویا باز هم درد دوری را مداوا می کنم​

شعله عشق تو می سوزد مرا من فقط آن را تماشا می کنم توبه کردم تا فراموشت کنم ...​

باز هم امروز و فردا می کنم ...​

 

[eksir]

لب خشکم ببین چشم ترم را
بیا از باده پر کن ساغرم را
دلم در تنگنای این قفس مرد
رسید آن دم که بگشایی پرم را

 

[naghmeirani]

آواز عاشقانه ي ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
ديگر دلم هواي سرودن نمي کند
تنها بهانه ي دل ما در گلو شکست​

 

[hajeb32]

قطره اي آبم، ز چشم اشكبار افتاده ام
پاره اي آهم، به راهي بي قرار افتاده ام
آتشم، در خرمن آمال خويش افكنده ام
ناله ام، در دامن شبهاي تار افتاده ام

 

[گلابتون]

آن آب رفته باز نيايد به جوي خشك
با چشم تر ز تشنگي ياسمن بگو

سرو شكسته نقش دل ما بر آب زد
اين ماجرا به آينه دل شكن بگو

آن سرخ و سبز سايه.. بنفش و كبود شد
سرو سياه من ز غروب چمن بگو

 

[naghmeirani]

.....من اسیر یک گلم دنبال هر گل نیستم.....
​

 

[گلابتون]

روان سايه كه آيينه دار خورشيد است
ببين كه از شب عمرش سپيده اي ندميد

 

[naghmeirani]

هرچه هامونم شوی دریاترینت می شوم
هر چه مجنون تر شوی لیلی ترینت می شوم !​

 

[گلابتون]

به شادي غزل سايه نوش و بخشش ـ عشق
كه مرغ خوش سخن غم هم آشيان من است

 

[zahra97]

آن غنچه که نشکفت ز حسرت دل ما بود
وان عقده نگشود ز غم مشکل ما بود
مجنون که به دیوانه گری شهره ی شهر است
در دشت جنون همسفر عاقل ما بود
گر دامن دل رنگ نبود از اثر خون
معلوم نمیشد دل ما قاتل ما بود

 

[eksir]

چشمک زند به بخت سیاهم ستاره ای
داده ست روشنی به شبم ماهپاره ای
ای ماه شبفروز ز من درگذر که من
از خلق روزگار گرفتم کناره ای

 

[گلابتون]

گردن رها كن سايه از بند تعلق
تا وارهي از چنبر اين چرخ گردون

 

[eksir]

من که روزی فریادم بی تشویش
می توانست جهانی را آتش بزند
در شب گیسوی تو
گم شد از وحشت خویش

 

[zahra97]

گردباد خانه بر دوش دیار همتیم
راه بر جولان ما سیلاب نتواند گرفت

 

[SHRP]

ما زنده بر آنيم كه آرام نگيريم
موجيم كه آسودگي ما عدم ماست....!همون امضاي معروفمه ديگه!!!

 

[zahra97]

درین فکرم که با خود همدمی زاهل وفا یابم
ولی چون خود پریشان روزگاری از کجا یابم

 

[naghmeirani]

طوفان شده بود و من نمي‎ دانستم
ويران شده بود و من نمي ‎دانستم
بر مزرعه ی خشك دلم بي وقفه
باران شده بود و من نمي‎ دانستم